توسعه کشاورزی پایدار و حفظ محیط زیست با بهره وری از قارچ Fusarium oxysporum در کنترل علف هرز گل جالیز در مزارع صیفی کاری و استان زنجان
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 731
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICDAT01_044
تاریخ نمایه سازی: 12 تیر 1395
چکیده مقاله:
گل جالیز Orboanche spp یکی از خطرناک ترین علف های هرز گیاهان جالیزی در سراسر دنیا می باشد و در کشور ایران نیز شیوع زیادی دارد. به منظور بررسی روش کنترل این گیاه با قارچ های دینار دیگر تعدادی از مزارع جالیزکاری استان زنجان مورد مطالعه قرار گرفت. تعداد 75 نمونه گل جالیز و در حال پژمرده گیر و همراه فیش و خاک اطراف ریشه میزبان از مناطق مختلف جمع آوری و به آزمایشگاه بیماری شناس گیاهی منتقل گردیدند. قطعاتی از گیاهان آلوده پس از ضدعفونی سطحی و روی محیط های کشت عمومی PDA و اختصاصی PPA منتقل و در اتاق کشت نگهداری شدند. برای جداسازی عامل بیماری از خاک اطراف ریشه میزبان با افزودن یک گرم خاک در صد میلی لیتر محلول آب آگار 0.5% WA و استفاده از محیط کشت CLA آری عامل بیماری جداسازی گردیدند. براساس مطالعات میکروسکوپی رشد پرگنه در دمای 25 تا 30 درجه سانتی گراد و رنگ پرگنه گروه در محیط کشت PDA عوامل بیماری در شناسایی شدن. عوامل بیماری شامل جدایه های Fusarium oxysporum f. sp. orthoceras (44%)، Fusarium solani ( 18.6%)، (12%) Rhizoctonia solani و سایر عوامل ( 25.4%) تشخیص داده شد. با کشت F. oxysporum f. sp. orthoceras روی کلش گندم chaff media زادمایهمورد نیاز برای پرگنه مزرعه آلوده تهیه گردید. سه ردیف از یک مزرعه گوجه فرنگی حاوی 20 گل جالیز ، با سوسپانسیون فرم اختصاصی به میزان 10 به توان شش میلی لیتر آغشته گردید. گل های جالیز مایه زنی شده بین 20 تا 75% آلودگی نشان دادن درحالی که گیاهان میزبان، خیار آلوده نشدند. نظر به اینکه کنترل این علف هرز روش استفاده از سموم و یا سایر روش ها محدودیت های زیادی را به همراه دارد استفاده از این گونه قارچ کمک فراوانی در کنترل گل جالیز داشت و از طرفی برای میزبان نیز خساراتی ایجاد نمی کند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حسین صارمی
استاد گروه گیاه پزشکی دانشکده کشاورزی، دانشگاه تهران
سید محمود اخوت
استاد گروه گیاه پزشکی دانشکده کشاورزی، دانشگاه تهران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :