رابطه خودکارآمدی با گرایش به خودکشی در دانش آموزان دبیرستانی پسر شهر کرج

مقاله حاضر با هدف بررسی رابطه بین خودکارآمدی اجتماعی با گرایش به خودکشی در دانش آموزان پسر انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش که به صورت پسر دبیرستانی انتخاب شدند؛ روش نمونه گیری در این پژوهش از نوع خوشه ای چند مرحله ای می باشد ، که ٢٣٠ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسش نامه گرایش به خودکارآمدی و مقیاس گرایش به خودکشی استفاده شد . برای تحلیل داده های پژوهش علاوه بر آمار توصیفی، روش های آماری تحلیل رگرسیون همزمان به کار برده شد. نتایج نشان داد که بین خودکارآمدی و گرایش به خودکشی رابطه معنا داری ندارد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی اجتماعی ، گرایش به خودکشی