تاثیرات کاشت درختان کاج در مجاورت گونه های دیگر

بیش از چندین دهه از کاشت درختان غیربومی کاج تهران (Pinus eldarica)، کاج سیاه (Pinus nigra) و دیگر سوزنی برگان در ایران می گذرد و گروه بزرگی از سوزنی برگان به شکل گسترده در فضاهای سبز شهری و در جنگل کاری در مناطق مختلف کشور مورد استفاده قرار می گیرد. این گیاهان انواع بسیار متنوعی دارد که دامنه وسیعی را از شرایط آب و هوایی معتدل تا مناطق بسیار سرد سیبری و مناطق گرم و نیمه خشک و بیابانی را تحمل می کنند. کاج ها درختان همیشه سبز با اندازه های متفاوت هستند و در بسیاری از مناطق ایران که دارای آب و هوای مختلف هستند، کاشت گونه های کاج افزایش یافته است. سازگاری این درخت بومی آمریکا با شرایط اقلیمی کشور ما باعث شده که گزینه اول کاشت نهال در روز درخت کاری کاج باشد. درخت کاج همیشه سبز است، آفت نداشته و به مصرف آب کمی نیاز دارد. مواد شیمیایی تولید شده در زیر درخت، برای موجودات زنده زیانبار است. نمونه های زیادی از بوستان های جنگلی کاج در کشور وجود دارد که در نیم قرن اخیر با دست کاشته شدندو متأسفانه بدون در نظر گرفتن مسائل کارشناسی در مورد شرایط کشت و نگهداری این گونه درخت ها، تنها به اقتصادی بودن و بالا بردن آمار سرانه فضای سبز توجه شده است. اگر درخت کاج دارای فوایدی باشد، باید به نسبت خاصی در کنار دیگر درختان کاشته شود نه این که با این منطق که کاج اب کمی می خواهد آن را در شهرهای پرباران شمال کشور نیز جایگزین درخت بومی این مناطق کرد. در مطالعاتی که در برخی از کشورها انجام شده است، اثرات منفی این گونه بر گونه های مجاور بومی تأیید شده است. درختان کاج، می تواند منابع و شرایط محیط زیست در زیر و اطراف سایبان خود را از طریق فرایندهایی مانند ره گیری بارش، خصوصیات خاک، پویایی بالقوه خاک قبل از طلوع آفتاب و میزان تبادل پتاسیم را تحت تأثیر قرار دهند و می توانند مهاجرت برخی از گونه های جانوری از زیستگاه بومی که با درخت کاج احیا شده است را به دنبال داشته باشد.

کلیدواژه ها:

درخت کاج ، گونه های بومی ، خصوصیات خاک ، بارانربایی ، درخت کاج