بررسی فرآیند همگونی جزئی در قرآن کریم در چارچوب نظریه بهینگی

زبان قرآن کریم ویژگیهای واجشناسی مخصوص به خود را دارد بطوریکه بیشتر از28الگو وفرایند متفاوت واجشناسی برای قاریان این کتاب مجید باروش توصیفی مناسب وجود دارد تجوید متشکل ازقواعدواجی برای چگونگی قرائت قران است این پژوهش توصیفی - تحلیلی فرایند واجی همگونی جزئی درقرآن کریم را با یک رویکرد علمی درچارچوب نظریه بهینگی مورد تحلیل قرارمیدهد این فرایند واجی با استفاده ازمجموعه ایی ازمحدودیت های همگانی نظریه بهینگی تحلیل شده است بابررسی دقیق انواع داده ها درزبان قران کریم دریافتیم که همگونی جزئی دربافت پیش ازهمخوانهای گرفته رخ میدهد همگونی جزئی به ترتیب به علت یکسان بودن دندانی بودن کامی بودن لبی - دندانی بودن نرم کامی بودن نملازی بودن محل تولید هردوواحدواجی خوشه رخ میدهد

کلیدواژه ها:

قرآن کریم ، تجوید ، نظریه بهینگی ، همگونی جزئی