کشاورزی پایدار در تأمین امنیت غذایی و توسعه مناطق روستایی

روستاها یکی از مهمترین عناصر ساختار اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و نهادی سکونتگاههای انسانی کشور با شمار میروند که توجه به توسعه آنها در فرآیند توسعه ملی، بسیار اساسی و کلیدی است. کشاورزی پایدار و توسع روستایی از ارکان مهم دسترسی ب امنیت غذایی و حفظ آن با تکی بر حفظ پایداری محیط زیست و سلامت آن میباشد. بنابراین لازوماجرای سیستمهای کشاورزی پایدار در توسعه مناطق روستایی با توجه به کمبود امکانات و نهادههای تولید در این مناطق بیش از پیش احساس میشود. بیش از 90 درصد تولید غذا در کشور در مناطق روستایی و اکاراح محروم انجام میپذیرد. بنابراین توسع این مناطق از اهم امورات در جهت تولید پایدار مواد غذایی میباشد توسع پایدار روستایی کشور در گرو توجابه دو جنب توسع کشاورزی و توسعه روستایی به صورت توأمان است. به همین دلیل با اتخاذ رویکرد توسع کشاورزی توأم با توسع روستایی محور، به این نتیجه میتوان دست یافت که در صورت توجه به سرمای گذاری در بخش کشاورزی و به ماوازات آن توسعه روستایی، میتوان به اهداف توسع پایدار روستایی نودیک شد. بنابراین با در نظر گرفتن نقش مهم بخش کشاورزی در تولید غذا، اشتغال و حفاظت از منابع طبیعی، باید بهبود زندگی کشاورزان با عنوان بخش عظیمی از جمعیت جامعه ، زدودن محرومیت از سطح روستاها و توسع مناطق محروم بعنوان جایگاه های اصلی تولید و تامین امنیت غذایی هم مردم از امور اجرایی مهم دولتها بحساب میآید. با این عمل علاوه بر بهبود شرایط زندگی افراد متعلاق با قشر کم درآمد مناطق محروم، خودکفایی آن در روند توسع کلان کشور نیو میسر میشود. از این رو منطقی بنظر میرسک برنامهای توسعه بنحوی تهی و تدوین شود که توسعه بخش کشاورزی نسبت به سایر بخشها در این مناطق در اولویت قرار گرفت و مورد توجه و تأکید بیشتری باشد.

کلیدواژه ها:

کشاورزی پایدار ، مناطق روستایی ، توسع اقتصادی ، امنیت غذایی