نقدبازی رایانه ای پروانه : میراث نگهبانان نور

ظرفیت بازیهای رایانه ای به گونه ای است که میتوان میان کاربر و شخصیت درون بازی حس یگانگی ایجادنماید این ظرفیت که درعرصه مطالعات بازیهای رایانه ای به عنوان حس حضور مورد توجه قرارگرفته درصدد آن است که با دادن نقش فعالانه تری به کاربر درجهان بازی زمینه های لازم برای رسیدن به غایت بازیهای رایانه ای را که همان ایجادیگانگی میان کاربر و شخصیت درون بازی است محقق سازد یکی ازراه های تحقق این هدف توجه به عناصر و مولفه های حس حضورمحیطی است که تلاش می کند با بهره وری ازقابلیت های فناوری روز زمینه ساز محیطی شود که کاربر بازیهای رایانه ای خود را حاضر دربازی و متعلق به محیط آن بداند ازاین رو این مقاله درپی آن است که ضمن معرفی مولفه های اصلی حس حضورمحیطی به تطبیق این مولفه ها بربازی رایانه ای پروانه : میراث نگهبانان نور بپردازد بدین ساز پرسش مطرح شده آن است که ایا این بازی رایانه ای موفق به ایجادحس حضور محیطی برای کاربر شده است ؟ دربررسیهای اولیه این فرض پدیدار گشته که این بازی به دلیل ضعفدرانتخاب زاویه دید مناسب و همچنین کاربست منطقی نامناسب با محیط بازی که انسجام کلیت اثررا به چالش کشیده نتوانسته عناصرلازم برای ایجادحس حضور محیطی برای کاربر را بطور مناسب فراهم آورده آنها ا درکناریکدیگر قراردهد

کلیدواژه ها:

بازیهای رایانه ای ، حس حضور محیطی ، پروانه : میراث نگهبانان نور ، کاربر