تاملی بر رویکرد شهر هوشمند

تصور فن آوری های هوشمند شهری، مربوط به استفاده از تکنولوژی های نوین به معنی شروع مطالعه و در نظر گرفتن پویایی های موجوددر زمینه های خاص فضایی - شهری و ساختارهای اجتماعی - اقتصادی، به منظور توانمندسازی جوامع شهری برای موفقیت در مقابله بامشکلات و چالش های روتین پیش رو هستند ، بنابراین یک شهر هوشمند باید هر شهروند را قادر سازد تا با تمام عرضه خدمات عمومی وخصوصی، به بهترین وجه نیازهای خود را برطرف سازد . هدف اصلی این پژوهش شناخت و تحلیل مفهوم شهر هوشمند و ترسیم ابعادمختلف آن است تا از طریق مطالعات نظری و تعمیق بخشیدن به آن، به اهمیت موضوع پی برده شده و در جهت توجه به آن گام برداشتهشود . الگوی تحقیق حاضر بنیادی - نظری و روش تبیین آن توصیفی - تحلیلی بوده و برای جمع آوری اطلاعات از منابع کتابخانه ای ،اسنادی و منابع اینترنتی بهره گرفته شده است . نظریه شهر هوشمند براساس انگاره های شهر الکترونیک ،مجموعه ای از شاخص هایمطلوب سکونت همچون توسعه پایدار، مشارکت مردمی و تقویت یکپارچگی شهر را پیشنهاد می دهد. شهر هوشمند در واقع در مفهومخود شش فاکتور اصلی : اقتصاد هوشمند، جابه جایی یا همان حمل و نقل هوشمند، محیط هوشمند، مردم هوشمند، زندگی هوشمند وحکمرانی هوشمند را مورد توجه قرار می دهد اینها همه فاکتورهایی هستند که پایه های یک شهر هوشمند را تشکیل می دهند . مفهومشهر هوشمند زمانی به حقیقت نزدیک می شود که سرمایه گذاری ها در عرصه سرمایه انسانی و اجتماعی در عرصه سنتی و مدرن به یکمیزان صورت نگرفته و سرمایه گذاری ها همه در عرصه مدرن شدن یک شهر انجام گیرند در این صورت است آن شهر می تواند عواملیمانند کیفیت زندگی و مشارکت شهروندان خود را در حکمرانی تقویت کرده و بستر ایجاد یک شهر هوشمند با رویکرد توسعه پایدار رافراهم کند.

کلیدواژه ها:

شهر هوشمند ، شهر الکترونیک ، توسعه پایدار ، رشد هوشمند شهری ، انقلاب دیجیتال