تحلیلی بر تصادفات درون شهری مبتنی بر مدل تحلیلی عاملی (مطالعه موردی: کلان شهر تبریز)

تصادفات رانندگی حوادث چندوجهی اند که در وقوع آنها چندین عامل نقش دارند. از آنجائیکه بسیاری از تصادفات رانندگی قابل پیشگیری اند و می توان با شناسایی علل وقوع و رابطه بین آنها، از وقوع بسیاری از تصادفات مشابه جلوگیری نمود و یا به حداقل رساند، از اینرو هدف تحقیق حاضر عبارت است از شناسایی عوامل مؤثر در بروز تصادفات درون شهری در تبریز که در نهایت به ارائه ی راهکارهایی برای کاهش آن می انجامد. روش تحقیق مطالعه کنونی توصیفی- تحلیلی و نیز روش گردآوری داده های مورد نیاز اسنادی و پیمایشی است و بر این اساس، 135 فقره پرسشنامه تهیه و جمع آوری شده است. داده های مذکور با نرم افزار SPSS و نیز مدل تحلیل عاملی (Analysis Factor) تجزیه و تحلیل شده اند. یافته های پژوهش نشان می دهد که مهمترین عامل در بروز تصادفات، عامل انسانی است و خطاهای انسانی در اغلب تصادفات خیابانی نقش اول را دارد. در رتبه دوم، عوامل فنی و مدیریتی شبکه ارتباطی و در رتبه آخر نیز عوامل محیطی و شبکه حمل و نقل دخیل می باشند. نتایج تحقیق نیز نشان می دهد که در کریدور مورد مطالعه (میدان رسالت تا تقاطع معلم)، مهمترین عامل تصادفات در محور مطالعه روشنایی نامناسب خیابان در طول شب است، پس از آن به ترتیب حرکت در خلاف جهت، عبور از چراغ قرمز، عدم توجه به حق تقدم، کیفیت نامناسب خیابان و تعجیل در رانندگی مهمترین علل تصادفات در این محور می باشد. همچنین ضعیف ترین عوامل در بروز تصادفات به ترتیب عبارتند از پیچ های تند، خستگی و خواب آلودگی راننده، لغزندگی خیابان و استعمال مواد مخدر.

کلیدواژه ها:

سرانه فضای سبز ، کاربری فضای سبز ، پراکنش فضای سبز ، منطقه چهار شهرداری تبریز