بررسی تاثیرات کلان شهر تبریس درکاربری و مالکیت اراضی روستا- شهرهای حوزه نفوذ آن (نمونه موردی: باسمنج)

افزایش طبیعی جمعیت و نیز مهاجرت روستاییان به شهرهاست. که این عوامل موجب افزایش جمعیت شهرها شده و در نتیجه ی این افزایش جمعیت، منجر به ساخت و سازهای بدون برنامه ریزی و تغییرات زیاد در ساختار فضایی بخصوص گسترش شهرها در زمین های کشاورزی شده است و شهر جهت تأمین نیازهای ساکنان خود مجبور به گسترش و توسعه کالبدی شده و در جریان این توسعه، اراضی و روستاهای اطراف خود را به تصرف درآورده است و از آنجایی کهشهر یک پدیده پویا و زنده است و توسعه و گسترش آن امری غیرقابل اجتناب است، ضرورت دارد توسعه و گسترش فیزیکی شهر به دقت مورد بررسی قرار گیرد در این راستا وجود چنین اوضاع و احوال در شهر باسمنج نیز نیاز به انجام پژوهش در این منطقه شده است. در این پژوهش پرسشنامه ای در دو بخش تنظیم گردید. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای نمونه ها انتخاب شدند و مورد بررسی قرار گرفتند. تعداد نمونه 80 نفر تعیین شدند و داده های خام وارد محیط SPSS شد و در این پژوهش بعد از بررسی روایی پرسشنامه تکمیل شده در 4 بخش مختلف با استفاده از آلفای کرونباخ، بررسی مالکیت اراضی در طی سال های مختلف و همچنین بررسی کاربری ها و نوع محصولات زراعی اراضی طی دهه های مختلف مورد بررسی قرار گرفت. برای تعیین وضعیت توالی و تسلسل در نظام مالکیت اراضی روستا- شهرها از آزمون های آماری توصیفی و همچنین ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شده است. نتایج بدست آمده نشان می دهد که در این بین مالکیت 51.2 درصد از اراضی مورد بررسی از آن مردم باسمنج بوده است که از این مقدار 75 درصد در منطقه بخش رو به تبریز و 70 درصد در بخش متقارن شهر تبریز بوده اند.

کلیدواژه ها:

کاربری اراضی ، همبستگی اسپیرمن ، باسمنج ، مالکیت اراضی