متن و معماری: Archi-text-ure

عناصر فیزیکی شهر و فضاهای شهری، زنده کننده ی خاطرات هستند. معناییک پیام، تنها درگرو اطلاعاتی کهمنتقل می کند، نیست بلکه به میزانکاستن ازدوعنصر ناآگاهی و عدم وضوح مکانی، که به وسیله آن پیام منتقلمی شود نیز بستگی دارد. به عبارتی، موضوعی است که به میزان و محدوده اطلاعات مورد انتظار و تعریف شدهتوسط «فضا»ی پیرامون شنونده وابسته است. فضای مجازی، امکان اندیشیدن بیشتری ارائه نموده، گستره یبیشتری از داده های حاصل از عناصر فیزیکی ارائه می کند و امکان صحبت کردن به مراتب بیشتری درباره یموضوع مرجع ایجاد می نماید. محیط فیزیکی که در آن جا داریم، به گونهای روزافزون با واژگانی که از نظر فضاییاز منشاء خود جدا شده و از نظر زمانی جابجا شده اند، پر شده است. فضای فیزیکی و فضای اطلاعاتی شبکه جهانیدر دامنه خاصی جا ندارند، بلکه در ارتباطی تنگاتنگ و درهم بافته با بی شمار ابزارهای الکترونیک هستند که درشهرها و ساختمان ها پراکنده شده اند. این نوشتار به بررسی لایه به لایه نوشتار، مفاهیم و ادراک معانی در بسترزمان و فضای منتهی به معماری و شهرهای جهان شبکه جهانی می پردازد.

کلیدواژه ها:

فضا ، متن محیطی ، نوشتار ، معماری ، شهرسازی