تحلیلی بر زمینه های توسعه گردشگری شهری جنوب ایران با تاکید بر سرمایه اجتماعی مطالعه موردی: خاش، شوش، بوشهر

یکی از زمینه های ضروری، وجود سرمایه اجتماعی مطلوب در جامعه میزبان می باشد. در همین راستا، در تحقیق حاضر به تحلیل سرمایه اجتماعی جهت توسعه گردشگری در منطقه مورد مطالعه پرداخته شده است. نوع تحقیق کاربردی، روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و میدانی )پرسشنامه( ، روش تجزیه و تحلیل به صورت توصیفی و استنباطی )آزمون t و کروسکال والیس( می باشد. قلمرو مکانی این تحقیق بندر بوشهر، شهر شوش و شهر خاش است. تعداد 051 شهروند از طریق فرمول اصلاح شده کوکران به عنوان حجم نمونه تحقیق انتخاب شد. نتایج بدست آمده از تحقیق نشان می دهد، وضعیتسرمایه اجتماعی در مناطق مورد مطالعه جهت جذب گردشگر در وضعیت مطلوبی قرار داشته و هم چنین برای بررسی میزان تاثیر سرمایه های اجتماعی در هر یک از شهرهای گردشگری مورد مطالعه از آزمون کروسکال والیس استفاده شد. نتایج حاصله از دیدگاه شهروندان نشان می دهد که این پدیده در بوشهر با میانگین رتبهای 46.67 بیشترین تأثیر را در توسعه گردشگریداشته است. این در حالی است که شهر خاش با میانگین رتبهای 93.82 کمترین تأثیرات را از سرمایه های اجتماعی پذیرفته است. هم چنین بین گسترش سرمایه های اجتماعی با توسعه گردشگری در مناطق مورد مطالعه ارتباط معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، توسعه گردشگری ، بوشهر و خاش و شوش