تحلیل پارادایمی اندیشه سیاسی غزالی

ابوحامد محمد غزالی یکی از بزرگترین و اصیل ترین متفکران نه تنها در جهان اسلام بلکه در تاریخ تفکربشر است. زمانه غزالی، زمانه ای آشفته به لحاظ سیاسی، فکری و عقیدتی بود .وی در نیمه دوم قرن پنجم هجری یعنی در عصر عباسی سوم می زیست .این عصر عصر انحلال و ضعف سیاسی و نظامی و عصرانحطاط وآشوب در اخلاق وجمود در افکار است و اعتقاد مردم در اصل و حقیقت نبوت سستی گرفته بود و این سستی موجب ضعف ایمان و سستی در عمل به احکام دین شده بود. در حقیقت عقاید سیاسی غزالی پیرامون خلافت و سلطنت و ایجاد سازش میان این دو شکل گرفته و بیشتر حاصل مصلحت اندیشی او در توجیه اوضاع موجود است ،امام محمد غزالی چهــره ای محوری در فقه و در مسئله مصلحت اســت، وی فقه را امری دو وجهی فــردی و اجتماعی و فقه را متصدی مســئولیت در هردو حوزه دانسته است.

کلیدواژه ها:

معرفت شناختی ، هستی شناختی ، فقه ، اندیشه سیاسی ، غزالی