نقدالهیات اخلاقی کانت ازدیدگاه شهید مطهری

ایمانوئل کانت فیلسوف بزرگ آلمانی عقل آدمی را به عقل نظری و عقل عملی تفکیک می کند و به بررسی حدود و توانایی هر یک از آنها می پردازد و عقل نظری را از اثبات خدا ناتوان می داند و الهیات مبتنی بر استدلال عقل نظری را کاری عبث و بیهوده می داند. کانت در فلسفه خود هنگامی که اثبات وجود خدا و دیگر امور ماوراء حسی را از طریق الهیات فیزیکی غیر ممکن می یابد، سعی می کند که خدا را از طریق الهیات اخلاقی اثبات کند و تنها الهیات معتبر را الهیات اخلاقی می داند. و اصلی به نام نظریه اخلاقی ارائه می دهد و با توجه به مبانی فلسفی خود به طور نظانمند این نظریه را در چهارچوپ خاص قرار می دهد و خدا و جاودانگی نفس و آزادگی را از اصول قانونمند شده آن اثبات می-کند. اما استاد شهید مطهری در عین حال که این نظریه را تا حد زیادی دقیق می داند و آن را حاوی بخشی از حقیقت می داند نه تمام آن. و اشکالات اساسی بر الهیات اخلاقی کانت وارد می داند و برهان اخلاقی کانت را در اثبات خدا نامعتبر می داند. استاد در حوزه اخلاق نظریه متقنی به نام نظریه «پرستش» ارائه می دهد که بر نظریه اخلاقی کانت امتیاز و برتری دارد.

کلیدواژه ها:

کانت ، شهید مطهری ، الهیات اخلاقی ، اثبات خدا ، نظریه پرستش