رهیافت معماران در چگونگی ایجاد امنیت و آرامش روحی و روانی با استفاده از الگوها و و راهکارها در طراحی مجتمع مسکونی

امروزه، مسکن و برقراری امنیت از مهم ترین عوامل در ایجاد یک زندگی رضایت بخش می باشد. توجه به ارتباط بین محیط مسکونی و ساختار شهرها و افزایش ایمنی آن از طریق بهبود در طراحی محیط مقوله ای است که در بسیاری از کشورها توجهلازم به آن نشده است. در واقع زمانی که بحث از استاندارد های شهر سازی و معماری می شود معماران و شهرسازان به دنبال راه حل های فنی و مصالح لازم در بالا بردن استحکام فیزیکی آن می گردند و یا حداکثر جلوه های ظاهری و داخلی نماها مورد توجه قرار می گیرد .رویکردهای جدید طراحی محیطی بر این نکته تاکید دارند که با توجه به ساختار کالبدی فضاهای شهریو تدوین و اعمال ضوابط ویژه در آنها،میتوان به میزان گسترده ای از ارتکاب جرایم شهری جلوگیری کرد. مساله پیشگیری از جرم در مجموعه های مسکونی از جمله عوامل انسانی و محیطی می باشد که با تاثیر مستقیم بر برنامه ریزی و طراحی اینمجموعه ها، کیفیت زندگی انسان ها را ارتقاء می بخشد. سازگاری و هماهنگی هر چه بیشتر عوامل انسانی و محیطی می تواندطراحی محیط های مسکونی را در پی داشته باشد که آداب زندگی اجتماعی و فرهنگ سکونت ساکنین را ارتقاء دهد . رویکردهای نوین برنامه ریزی و طراحی مجموعه های مسکونی متوجه الگوهای جامع میان رشته ای شده است این رویکرد به جنبه های انسانی و محیطی طراحی اهمیت ویژه ای داده و از طرف دیگر مشکلات زندگی در شهرهای بزرگ بر لزوم آن افزوده است. تحقیق حاضر به صورت کیفی می باشد که اطلاعات آن به صورت اسنادی و کتابخانه ای جمع آوری گردیده است و هدف از تحقیق مساله پیشگیری از جرم در مجموعه های مسکونی و ایحاد امنیت و آرامش روحی و روانی با استفاده از اصول طراحی می باشد.و در انتها اصول مطلوب طراحی مورد بررسی قرار گرفته است

کلیدواژه ها:

امنیت ، جرم ، معماران ، اصول طراحی ، مجتمع های مسکونی