مصادیق معماری پایدار در معماری سنتی ایران (نمونه موردی: شوادانهای شهر دزفول و شوشتر)

در جهت ایجاد محیطی پایدار و مناسب زندگی انسان، معماری مناطق گرم و نیمه مرطوب ایران به اصول و روش هایی دست یافته است که نه تنها تخریب و ضایعهای را بر محیط تحمیل نمی کند؛ بلکه فراتر از آن بعنوان عامل کمال بخشیدن به ماده نیز ایفای نقش می کند. بررسی ویژگی های طراحی کالبدی معماری این مناطق و مصالح و روش های اجرایی، نشان می دهد که در طراحی معماری علاوه بر استفاده از پتانسیل های محیط طبیعی، از آلودگی و تخریب محیط زیست نیز جلوگیری بعمل آورده و مصداق بسیار مناسبی از بکارگیری اصول معماری پایدار است. تحقیق حاضر به روش تحلیلی محتوا انجام شده است و هدف آن بیان فنون و الگوهای خلاقانه بکار گرفته شده در معماری سنتی دزفول و شوشتر بخصوص شوادانها که خود جلوه ای از معماری سنتی ایرانی در عرصه پایداری هستند، می باشد. نتیجه حاصل از این تحقیق نشان داد که شوادان نمونه موفق در بکارگیری اصول معماری پایدار برای پاسخگویی به شرایط اقلیمی و محیطی و همچنین صرفه جویی در مصرف انرژی است.