کاربرد نظریه یادگیری اجتماعی شناختی بندورا در خود تنظیمی و یادگیری

یادگیری به فرایند ایجاد تغییرات نسبتا پایدار در رفتار یا توان رفتاری که حاصل تجربه است گفته می شود ونمی توان آنرا به حالت های موقتی بدن مانند آنچه بر اثر بیماری، خستگی ، یا داروها پدید می آید نسبت داد.نظریه اجتماعی شناختی تاکید می کند که یادگیری و عملکرد فرایندهای متمایزی هستند هرچند بیشتر یادگیری با عمل کردن صورت می گیرد مقدارزیادی از یادگیری ما به وسیله مشاهده کردن صورت می گیرد اینکه آیا ما هیچ گاه آنچه را که به مشاهده یاد گرفته ایم بهعمل در می آوریم، بستگی به عواملی از قبیل انگیزش، علاقه، مشوق برای عمل، نیاز ادراک شده، حالت جسمی، فشارهایاجتماعی، و نوع فعالیت های رقابت کننده دار. خود تنظیمی یا یادگیری خود تنظیم شده به فرایندی اطلاق می شودکه بدانوسیله، یادگیرندگان افکار، احساسات و اعمال خود را به طور نظامدار به سوی دستیابی به سوی هدف های خود هدایت می کنند . روش این پژوهش توصیفی – تحلیلی است که در صدد پاسخگویی به این سوال می باشد که آیا نظریه یادگیریاجتماعی شناختی منجر به یادگیری در فراگیران می شود؟ آیا مشاهده می تواند منجر به یادگیری شود؟خودتنظیمی چهنقشی در یادگیری دارد؟آیا خود تنظیمی می تواند فرایند یادگیری را تسهیل بخشد؟

کلیدواژه ها:

یادگیری ، نظریه اجتماعی شناختی ، خود تنظیمی