بررسی کفایت برنامه درسی بالینی رشته مامایی در دستیابی دانشجویان به اهداف یادگیری پایه از دیدگاه دانشجویان و اساتید

مقدمه: دستیابی به استانداردهای حرفه ای در علوم پزشکی و از جمله در حرفه مامایی از طریق حصول اهداف مهارت بالینی حرفه صورت میپذیرد. با توجه به اهمیت برنامه درسی بالینی، مطالعه حاضر با هدف تعیین نظرات دانشجویان و اساتید رشته مامایی در خصوص کفایت برنامه درسی بالینی در دستیابی دانشجویان به اهداف یادگیری پایه طرحریزی و اجرا شده است. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- تحلیلی است که در دانشگاه علوم پزشکی شاهرود و در سال 1387 انجام گردید. نمونه های پژوهش شامل 57 نفر از دانشجویان سال آخر و 9 نفر از اساتید این رشته بودند. پرسشنامه پژوهش سه درس اختصاصی بارداری ، زایمان و زنان را با 39 گویه مورد سنجش قرار میداد. پاسخ های افراد شرکت کننده در مقیاس لیکرت از کاملاً تا اصلاً متفاوت بود.نتایج: بررسی و مقایسه دو گروه واحدهای شرکت کننده در پژوهش نشان داد که آنها میزان دستیابی به اهداف آمورشی بالینی را به شکل متفاوتی ارزیابی نمودند. میانگین نمرات به خود در بین دانشجویان در سه درس فوق به ترتیب 18/2 ± 65/0 و 24/8 ± 50/9 و 25/5 ± 54/4 با نمره کل 20/6 ± 58/7 بود. نتایج وجود اختلاف معنادار را بین نمرات دانشجویان و اساتید در سه درس مذکور نشان میدهد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج، به نظر میرسد که ایجاد تغییرات وسیع در محیط های بالینی و آموزشی نظیر جلب همکاری بیشتر پرسنل بالینی با سیستم آموزشی و دانشجویان، جلب پذیرش بیماران نسبت به مشارکت بالینی فعال تر دانشجویان در امر درمان ضروری باشد تا به احساس کفایت بیشتری در دانشجویان بیانجامد.

کلیدواژه ها:

برنامه درسی بالینی ، اهداف یادگیری پایه ، دانشجوی مامایی ، اساتید