مدیریت مصرف انرژی با رویکرد ادغام استراژی های کاهش دوره بازگشت سرمایه و افزایش درصد موثرکاهش مصرف a

مدیریت مصرف انرژی به مجموعه روشهایی گفته می شود که برای بهینه سازی مصرف انرژی به کار گرفته میشود، این روشها را می توان در سه گروه ، روشهای بدون هزینه ، روشهای با هزینه کمو روشهای پر هزینه ، دسته بندی کرد . یکی از روش های گروه پر هزینه ، سیستم های مدیریت هوشمند انرژی EMS می باشد ، هدف اصلی این سیستم از نظر اقتصادی کاهش هزینه های جاری از طریق صرفه جوئی انرژی مصرفی و در نهایت بازگشتسرمایهاولیه می باشد. میزان صرفه جویی در این سیستم بستگی مستقیم به وسعت حوزه تحت پوشش دارد و گسترش حوزه تحت پوشش نیزمستلزم صرف هزینهمی باشد ، لذا ایجاد توازن بین سرمایه گذاری اولیه از یک طرف و نیز میزان هزینه صرفه جویی شده از طرف دیگر یک شرط اساسی تلقی می شود. این مقاله با هدف ارائه الگویی جهت تعیین نقطه بهینه سرمایه گذاری اضافی در گسترش حوزه تحت پوشش سیستم مدیریت انرژی هوشمند EMS ابتدا به بررسی تغییرات درصد موثر کاهش مصرف نسبت به افزایش سرمایه گذاری پرداخته و با رسم و تحلیل نمودار این تغییرات ، سرمایه گذاری در حوزه گسترش سیستم های مدیریت هوشمند انرژی را به چهار بازه سرمایه گذاری اقتصادی ، سرمایه گذاری منطقی ، سرمایه گذاری غیر منطقی و سرمایه گذاری غیر اقتصادی دسته بندی نموده و فقط بازه سرمایه گذاری اقتصادی و منطقی را مورد بررسی قرار می دهدکه در این بازه با در نظر گرفتن دو معیار درصد موثر کاهش مصرف حداکثر و دوره بازگشت سرمایه حداقل به صورت توام ، نقطه بهینه سرمایه گذاری اضافی در گسترش حوزه تحت پوشش سیستم مدیریت انرژی هوشمند را با استفاده از تکنیک ارزش معادل یکنواخت سالانه EUAC تعیین می نماید ،طبق تعریف نقطه بهینه سرمایه گذاری نقطه ای است که به ازاء سرمایه گذاری نظیر آن ، بیشترین درصد موثر کاهش مصرف a و کوتاه ترین دوره بازگشت سرمایه تواماً حاصل شود

کلیدواژه ها:

سیستم مدیریت هوشمندانرژی ، درصد کاهش مصرف ، نقطه بهینه ، سرمایه گذاری اضافی ، دوره بازگشت سرمایه