فلسفه تعلیم و تربیت از دیدگاه پیترز

ریچارد استنلی پیترز یکی از شناخته شدهترین فیلسوفان تحلیلی است کته فعالیتها او در این حوزه تاثیر زیاد داشته اس . فلسفه تحلیلی به معنا دقیق آن در قرن بیستم تشکیل شده است ، اما میتوان ریشه آن را به بدوتاریخ فلسفه نسبت داد. در نگره تحلیلی، هدف فلسفه دستیابی به فهم زبان و صور زندگی است . برای دستیابی به این هدف، روش کاربرد جملات و عبارات مورد بررسی قرار میگیرد. پیترز معنا و وظیفه فلسفه را در دو عرصه عام و خاصجس و جو میکند. می توان فلاسفه را به دو دسته تقسیم کرد، دسته اول فیلسوفانی هستند که به پرسشها کلی در باره ماهی جهان و عرصهها دانش به طور کلی علاقه دارند و دسته دوم فیلسوفانی هستند که به مفاهیم، معیارهاصدق و روش شناسیها صورت خاص تفکر و فعالی توجه دارند. پیترز فلسفه تعلیم و تربیت را از جمله فلسفهها نوع دوم میداند. تعلیم و تربیت فعالیتی ترکیبی است ، لذا فلسفه آن که جزء شاخهها تثبیت شده فلسفه محسوب می شود قسمت هایی از شاخهها دیگر را که برای حل مسائل تعلیم و تربیت مناسب هستتند را در بر می گیرد . وجه مشخصه فلسفه اعم از عام وخاص ارتباط ان با پرسشها مرتبه دوم است . تحلیل مفاهیم، یکی از اجزا اساسی فلسفه اعم از عام و خاص است . تحلیل مفاهیم ذهن را در مورد تمایزها گوناگون که واژهها با نشان دادن آنها وضعشدهاند، روشنتر میسازد و زمینه را برای پاسخگویی به سایر پرسشها فلسفی فراهم میکند. در نقد این فلسفه گفته میشود که محدود کردن گستره فلسفه به تحلیل مفاهیم، مغایر با ماهیت آن است . فلسفه بر اساس ماهیت خود در پی کلنگر ، نظریهپرداز و پاسخ دادن به پرسشها اساسی انسان اس و روش تحلیل مفاهیم برا پاسخ دادن به آنها نابسنده اس . ترکیبی بودن فلسفه تعلیم و تربیت و تمایز قائل شدن میان فعالیتها مرتبه اول و دوم را مورد نقد قرار دادهاند و تحلیلها او در با تعلیم و تربیت را صوری ، بیفایده و ناکارآمد دانستهاند

کلیدواژه ها:

پیترز ، فلسفه تحلیلی ، فلسفه عام ، فلسفه خا ص ، تحلیل مفاهیم ، نقد فلسفه تحلیلی ، فلسفه تعلیم وتربیت