اثربخشی درمان تعامل والد-کودک برکاهش نگرانی و ناراحتی ناشی از اضطراب جدایی در دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهر بوشهر

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی درمان تعامل والد-کودک بر کاهش نگرانی وناراحتی دردانش آموزان دچار اضطراب جدایی بود.این پژوهش از نوع آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون و با گروه آزمایش و گواه بود. جامعه آماری تحقیق شامل 15740 دانش آموزدختر مقطع ابتدایی شهر بوشهر بودند. حجم نمونه شامل 40 نفر بود که این افراد از بین سایر دانش آموزانی که دچار اضطراب جداییبودند، به طور تصادفی انتخاب و به گروه آزمایش و گواه اختصییای یافت.د. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت روش درمان گروهی تعامل والد-کودک قرار گرفت حال آنکه گروه گواه درمانی دریافر نداشت.د. ابزار این تحقیق شامل پرسش.امه اضطراب جدایی کودکان ا سپادا و همکاران ) 2008 ( بود که از پایایی و روایی بالایی برخوردار میبا شد. یافته های تحقیق بیانگرکاهش معنی دار ا ضطراب جدایی گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه بود. تحلیل کوواریانس انجام شده نشان داد که روش درمان گروهی تعامل والد -کودک بر تمامی مؤلفههای اضطراب جدایی از جمله کاهش نگرانی و ناراحتی در دانش اموزان تأثیر معنی داری داشت

کلیدواژه ها:

اضطراب جدایی ، نگرانی ، ناراحتی ، درمان تعامل والد-کودک ، دانش آموزان مقطع ابتدایی