بررسی تاثیر فاکتورهای برنامه ریزی شغلی بر توانمندسازی کارکنان

توانمندسازی و دادن آزادی عمل به کارکنان، یکی از راهبردهای اساسی افزایش عملکرد و تأمین بقاء در سازمانهای امروزی می باشد، اما متأسفانه تعداد مدیران و گروههایی که راه و رسم ایجاد فرهنگ توانمند سازی را بدانند اندک است. یکی از عواملی که میتواند توانمند سازی کارکنان را در سازمانها بخصوص سازمان خدماتی مثل سازمان تامین اجتماعی تضمین کند برنامه ریزی شغلی درست می باشد. بنابراین این تحقیق با هدف بررسی تاثیر فاکتورهای برنامه ریزی شغلی بر توانمندسازی کارکنان در شعب سازمان تامین اجتماعی استان کرمان انجام شده است. روش تحقیق از نوع توصیفی پیمایشی بوده است و جامعه آماری این پژوهش -شامل کلیه کارکنان شعب سازمان تامین اجتماعی استان کرمان به تعداد 666 نفر بوده، که طبق جدول مورگان 342 نفر به عنوان نمونه به روش تصادفی طبقه ای از شعب مختلف استان انتخاب شده است. برای جمعآوری دادهها از دو پرسشنامه توانمند سازی کارکنان ضیایی و همکاران 6236 (، و پرسشنامه برنامه ریزی شغلی مقیمی و رمضانی ) 6231 ( استفاده شده است. جهت تجزیه و (تحلیل داده ها با نرم افزار spss19 از آزمونهای رگرسیون دو متغیره ، t مستقل، کروسکال والیس و Anova استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد برنامه ریزی شغلی بر توانمندسازی کارکنان تاثیر معنیداری دارد، همچنین ابعاد برنامه ریزی شغلی یعنی ارتقاء، چرخش و تثبیت شغلی بر توانمندسازی کارکنان شعب سازمان تامین اجتماعی استان کرمان تأثیرمثبت ومعنی داری دارند، نتایج دیگر تحقیق حاکی از آن است که توانمند سازی و برنامه ریزی شغلی کارکنان با توجه به جنسیت، میزان تحصیلات و سابقه خدمت آنها تفاوت معنی داری باهم ندارند. و در آخر محقق پیشنهاداتی را نیز ارائه کرده است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی شغلی ، توانمند سازی ، ارتقاء شغلی ، تثبیت شغلی ، چرخش شغلی