تدوین یک تجربه مدیریتی لزوم شناخت افکار عمومی از طریق مدیریت و ایجاد واحد ارتباطات مردمی

یکی از رسالت ها و وظایف مهم و حساس برای دستگاه ها و سازمانهای دولتی یا حتی بخش های خصوصی، پاسخگویی به نظرات و خواستهای منطقی مردم و مخاطبان است. اما این رسالت بنا به دلایل یا علل مختلف شکل چندان قوام یافته ای پیدا نکرده لذا تا علت و علل عدم این توفیق ریشه یابی نشده و مرتفع نشود، بی شک اهداف مورد نظر هر سازمان یا مجموعه ی اداری محقق نخواهد شد. در یک بررسی اجمالی می توان دلایل عدم موفقیت مراکز ارتباطات مردمی را به قرار زیر ذکر کرد:- عدم اعتقاد برخی مدیران به خواستها و نظرات مردم.- عدم درک مردم از مشکلات و مسایل سازمان( بی اطلاعی از چندو چون قوانین و مقررات و رند جاری در هر یک از سازمان ها)-نبود جریان شفاف اطلاع رسانی(اطلاع رسانی ناقص، ناکافی و بعضا با شبه و ابهام به مخاطبان از سوی سازمانها)- عدم آگاهی و شناخت کافی کارکنان نسبت به مسایل درون سازمان متبوع شان و حتی نوع خدمت یا وظیفه ای که در سازمان به عهده دارند.- نوعی نگرانی یا ترس از سوی کراکنان، پیرامون شغل و وظیفه شان در دستگاه متبوع( بی ثباتی و عدم امنیت شغلی)- بی اعتمادی مردم نسبت به سازمان ها و دستگاه ها به واسطه ی بد عمل کردن آنها در قبال خواستها و رفع مشکلات و مسایل آنا با آن سازمان- وجود مقررات، آیین نامه و دستورالعامل های دست و پارگیر که انجام بسیاری از خواستها یا رفع مشکلات و مسایل مردمی را با سختی و دشواری رو به رو نموده یا سبب عدم تحقق آنها می شود. واحدهای ارتیاطات مردمی در سازمانها ودستگاه ها می بایست با هدف رفع مشکلات و مسایل مردم با آن سازمان ایجاد شوند و ضمت رفع موانعی که به آنها شاره شد، شرایطی پدید آورند تا در کمترین زمان ممکن، موضوعی که هر مراجعه کننده به واسطه ی آن به سازمانی مراجعه کرده است را برطرف ساخته و با آگاهی و ارزیابی خواستها و نیازهای مخاطبان، راه کارهای عملی و اثربخش تری را در این راستا تدوین و تهیه نمایند.