بررسی آزمایشگاهیتاثیر واگرایی روی تغییرات عمق جریان در سرریزهای پله کانی با شیب معکوس 60 درجه

سازه های هیدرولیکی و بخصوص سدهای بسیاری در خاورمیانه در طی 28 قرن بین 1600 قبل از میلاد و1200 بعد از میلاد ساخته شدند. روش های ساختمانی در کشورهای مذکور که با مهندسی هیدرولیکتوسعه یافته اند، جهشی شگرف در انتهای قرن شانزدهم در طی رونسانس در اروپا را ثبت کرده اند. تکنیک های جدیدی در مهندسی عمران با بکارگیری بتن و استفاده از تجهیزات جابجایی خاک جهت احداث راه هاو سازه های نگهدارنده توسعه یافته است. یک سد، دیگر سازه ای ساده جهت ذخیره سازی آب در یک مخزن تصور نمی شود. استفاده از انواع مختلف سازه ها از اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم متداولگردیده است. اولین سرریزها، سازه هایی با جریان آزاد یا روگذر بودند. کانال تخلیه پایین دست، آب را به یک حوضچه آرامش انتقال داده و برگرداندن آب به آبراهه اصلی پس از اطمینان از استهلاک کامل انرژی آنصورت می پذیرد. پیشرفت در تکنولوژی بتن، بعنوان کاربرد در سدهای قوسی، موجب آغاز دوره پیشرفته تری در احداث سدها گردید. در طی جنگ جهانی دوم، حملات هواییباعث نگرانی بسیاری گردید. ایده منحرف کردن بمب های هوایی به پایین دست سدها با هدف جلوگیری از انفجار آنها، اساس مفهوم جدید سرریزهایپرش اسکی را بنیان گذاشت. امروزه مهندسی سد سازی فصل جداگانه ای از مهندسی عمران می باشد. هزاران سد در سرتاسر دنیا ساخته شده و صدها سد در حال ساخت می باشد

کلیدواژه ها:

سرریز پلکانی ، مدل آزمایشگاهی ، عمق جریان ، واگرایی