بررسی آزمایشگاهی تاثیر عصاره اتانولی هفت گیاه دارویی بر روی دو باکتری انتروکوکوس فیکالیس و سودوموناس آئروژینوزا

مقدمه: امروزه به علت افزایش سویه های میکروبی مقاوم به آنتی بیوتیک، شناسایی و معرفی ترکیبات ضد میکروبی با منشاء گیاهی حائز اهمیت شده است. انتروکوکوس فیکالیس و سودوموناس آئروژینوزا از عوامل مهم عفونت های بیمارستانی است که به بسیاری از آنتی بیوتیک ها مقاوم می باشند. هدف: بررسی مقایسه ای قدرت بازدارندگی، حداقل غلظت بازدارندگی MIC و حداقل غلظت کشندگی MBC عصاره های گیاهان دارویی سیر، زنجبیل، فلفل، پیاز، بابونه، آلاله، بومادران و افسنطین بر روی باکتریهای نامبرده است . روش کار: عصاره های اتانولی گیاهان به روش ماسراسیون تهیه شد، سپس سوسپانسیون باکتری ها با غلظت (108 CFU /ml) آماده گردید. فعالیت ضد باکتریایی عصاره ها به روش تهیه رقت در میکروپلیت حاوی محیط کشت BHI براساس میزان کدورت در دستگاه الیزا ریدر با طول موج 450 نانومتر خوانده شد. در نهایت تاثیر روش های MBC و چاهک پلیت نیز مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: بیشترین میزان بازدارندگی در باکتری انتروکوکوس به ترتیب مربوط به عصاره افسنطین با غلظت 15/8mg/ml و کمترین میزان بازدارندگی مربوط به عصاره پیاز با غلظت 500mg/ml بدست آمد، قطر هاله بازدارندگی از رشد و MBC به ترتیب مربوطبه عصاره های زنجبیل، بابونه و آلاله در غلظت 500mg/ml بود، درحالی که در سایر عصاره ها ممانعت از رشد مشاهده نگردید. در باکتری سودوموناس نیز بیشترین و کمترین میزان MIC به ترتیب مربوط به عصاره زنجبیل با غلظت 125mg/ml و عصاره های فلفل و پیاز هم به یک نسبت با غلظت 250mg/ml بدست آمد، این در حالی بود که سایر عصاره ها در باکتری سودوموناس فاقد قدرت کشندگی و بازدارندگی بودند. نتیجه گیری: عصاره های هفت گیاه به کار برده شده اثر ضد میکروبی روی باکتری های مورد مطالعه داشتند و با انجام بررسی های بیشتر می توان از آنها به خصوص از افسنطین در در درمان عفونت های باکتری انتروکوکوس استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

گیاهان دارویی ، عفونت باکتریایی ، حداقل غلظت بازدارندگی ، حداقل غلظت کشندگی ، ماسراسیون