اصول پایداری اجتماعی درطراحی مجتمع های مسکونی براساس هنرومعماری بومی مازندران

توسعه پایداربعنوان جدیدترین راهکاردرزمینه مقابله با دغدغه های اصلی بشربرای بازنگری مبانی و راهکارهای مدرنیسم به ویژه درعرصه های شهری و معماری مطرح شده است این موضوع میتواند ازطریق سه مولفه اصلی اقتصادی الودگی زیست محیطی و جنبه های فرهنگی - اجتماعی به تعادل برسد دواصل اول تکنیکی بوده و همواره موردتوجه واقع شده اند انچه مغفول مانده اصل سوم می باشد که به عنوان پایداری اجتماعی مطرح میگردد و برگرفته ازفرهنگ و معماری غنی بومی روشهای زندگی و تعاملات اجتماعی انسانها می باشد اما با افزایش روند شهرنشینی و نیاز به تامین مسکن انبوه اینگونه ازنیازهای انسان نادیده انگاشته شده اند پژوهش حاضر اصول پایداری اجتماعی درمجتمع های مسکونی ازبعدراهکارها و پتانسیلهای نهفته درمعماری بومی مازندران را مورد بررسی قرارمیدهد دراین راستا باتکیه برروش تحقیق پیمایشی و نتایج استخراج شده ازپرسشنامه ها اصول پایداری اجتماعی برگرفته شده ازمعماری بومی منطقه و روابط بین این اصول ازدیدجامعه اماری هدف مشخص شده و درنهایت درهشت گروه پویایی فضاهای باز و نیمه باز مشترک اسایش مدیریت مبتنی برایجادتعاملات اجتماعی و ارامش تشخیص ورودی و لابی ها امنیت رعایت حریم سازی فیزیکی و بصری هویت و خوانایی درکالبد بیرونی بنا و دسترسی ها به ترتیب اولویت واهمیت ازدیدگاه اماری تقسیم بندی نموده و به عنوان اصول علمی و راهکارهای معماری ازآنها درطراحی مجتمع های مسکونی امروزی می توان بهره جست

کلیدواژه ها:

مجتمع مسکونی ، توسعه پایدار ، پایداری اجتماعی ، معماری بومی مازندران ، تعاملات اجتماعی