ملاحظاتی در استراتژی توسعه نانوفناوری، رهیافت ایران به نانوفناوری

مهمترین هدف ایران از رویکرد به نانوفناوری دستیابی به توسعه اقتصادی و افزایش ثروت ملی می باشد . سوال اساسی این است که چگونه می توان به این اهداف رسید؟ این مقاله بر آن است تا با بررسی تجربیات آمریکا شمالی و به استناد معتبرترین مراجع و با جامع نگری، ثمر بخش ترین نقشه راه بومی را برای رویکرد ایران به نانوفناوری ارایه کند . روش انجام مطالعه، بررسی گزینه های پیش روی سیاستگذاران و تصمیم گیران جهت توسعه نانوفناوری و انتخاب بهترین آنها بوده است . گزینه هایی که مورد بررسی قرار گرفته اند شامل تمرکز ایران بر آموزش یا تمرکز بر تحقیق و پژوهش، یا تمرکز بر توسعه و نوآوری و اهمیت هر کدام در راستای اهداف نانوفناوری کشور بوده است . بر این اساس نشان داده شد که اولین گلوگاه ایران در زنجیره ارزش، حلقه های توسعه و نوآوری می باشد . لذا پیشنهاد گردیده مرکز توسعه و نوآوری ملی نانوفناوری تاسیس و حمایت شود . مراکز توسعه و نوآوری روی تبدیل دانش موجود در جهان به ثروت متمرکزند و با میزان تولید ثروت نه میزان تولید مقاله علمی، ارزیابی می شوند . فضای محیطی، نحوه کار، هدفمندی، محصول محوری و مدیریت این مراکز با مجموعه های تحقیقاتی متفاوت است . داشتن بازخورد دائم از بازار، دیده بانی و پایش تحولات صنعت و بازار از وظایف این مراکز می باشد . صلاحیت محوری این مراکز ایجاد حداکثر ثروت است . واحدهای تحقیق و توسعه ایرانی نیز باید بر نوآوری و ارایه محصول جدید تمرکز کرده تا به ارزش افزوده بیشتر دست یابند .

کلیدواژه ها:

نانوفناوری ، مدیریت فناوری ، تحقیق ، توسعه و نوآوری