تاثیر تقویت بستر در کاهش نشست سطح راه با استفاده از ژئوگرید (بررسی نتایج میدانی و مقایسه آن با تحلیل عددی)

افزایش رشد ترافیک سالیانه وهمچنین تاثیر بارهای ناشی از عبور وسایل نقلیه سنگین در سطح راههای کشور موجب شده است تا خرابی و اضمحلال سیستم های روسازی زود ترازموعدمقرر فرا رسد. یکی از مهمترین عوامل در افزایش عمر راه های احداث شده بر روی زمین ها ی سست ، تقویت وتثبیت بستر راه ها می باشد. تجربیات متعدد در این زمینه ثابت نموده است که در صورت عدم بهسازی ، لایه های روسازی راه با سرعت بسیار زیاد تحت تاثیر عوامل ترافیکی و محیطی تخریب شده و از این رو خسارات هنگفتی به سرمایه های ملی کشور وارد می شود. به منظور برطرف نمودن این نوع مشکلات، می توان ازشبکه های ژئوسنتتیکی دربستر و یا سایر لایه های روسازی استفاده نمود.اثر مستقیم استفاده از این شبکه ها ،توزیع بهتربارهای ترافیکی روی بستروجلوگیری از نشست های موضعی ونامتقارن می باشد. ژئوسنتیکها موادی هستند که همگام با پیشرفت صنعت پتروشیمی با استفاده از انواع مختلف پلیمرها ساخته می شوند واستفاده از آن ها به عنوان مصالحی جدیددر بهسازی و تسلیح راه ها مورد استقبال قرارگرفته است . ازمیان انواع ژئوسنتتیک ها، گروه های ژئوتکستایل و ژئوگریدها بیشترین کاربرد را در امر بهسازی وتسلیح بستر راه را دارند.در این مقاله، ابتدا نتایج استفاده از تسلیح کننده در بستر، بر روی عملکرد روسازی یک مقطع آزمایشی مورد بررسی قرار می گیرد، سپس با استفاده از روش عددی المان محدود، تاثیرپارامترهای مکانیکی روی نتایج آزمایش میدانی،شبیه سازی گردیده و مورد مطالعه قرار می گیرد .

کلیدواژه ها:

ژئوگرید ، المان محدود ، مسلح سازی ، نشست ، آباکوس