بررسی پایداری انرژی شهری در بخش حمل ونقل در ایران

انرژی یکی از مهم ترین نهاده های توسعه و از عوامل اصلی تولید است. تامین امنیت عرضه انرژی در دنیا از مسائل استراتژیک پیش روی تمامی دولت های می باشد. در ایران نیز به علت رشد بالای مصرف سالانه انواع حامل های انرژی در ایران،عدم کارایی فنی و اقتصادی مصرف انرژی و ناکارایی سوخت و...، بهینه سازی مصرف انرژی در کشور تبدیل به یک ضرورت شده است. لذا شهرها بزرگترین مراکز تجمع انسانی همواره بزرگترین مصرف کننده ی انرژی هستند تقاضای زیاد شهرنشینان بر مسائل رفت و آمد ، شبکه حمل و نقل وسیعی را می طلبد که مصرف زیاد انرژی را در این بخش به دنبال دارد. مشکلات این بخش از جمله قدیمی بودن تکنولوژی های خودروهای سبک و سنگین، عدم وجود سیستم های حمل و نقل عمومی مناسب می تواند باشد که می توان با مدیریت بهینه این بخش و پایدار ساختن مصرف انرژی با اقداماتی چون استفاده از گاز طبیعی فشرده به جای فراورده ی نفتی،استفاده از تکنولوژی جدید مناسب با شرایط و محدودیت های زیست محیطی،وضع قوانین و مقررات لازم و مناسب جهت کاهش مصرف انرژی در این بخش می تواند در جهت پایدار نمودن مصرف انرژی در بخش حمل و نقل کمک کند. در این مقاله سعی شده که آمارهای مصرف انرژی در بخش حمل و نقل از سال 1380تا سال 1390 را بررسی کرده که نشان داده شد که همچنان مصرف انرژی در این بخش ، دومین بخش مصرف کننده ی انرژی بعد از بخش خانگی را دارا است که بشترین حامل انرژی مورد استفاده در این بخش فرآورده ی نفتی است که این مقدار در سال های اخیر به جایگزین شدن مصرف گاز طبیعی فشرده در حمل و نقل رو به تنزل یافته است

کلیدواژه ها:

انرژی ، انرژی پایدار ، حمل و نقل