بررسی اثر بخشی تدریس به شیوه حل مسئله

اساسی ترین نگرانی دست اندرکاران و پژوهشگران چنددهه اخیر آموزش و پرورش اصلاحات و نوآوری در شیوه ی تدریس معلم بوده است . به طوری که برآیند این جریان، نقش تدریس به شیوه حل مسئله را در پرورش سازمانی شناختی خلاق و آفریننده مورد تاکید مکرر قرار داده است . آموز حل مساله به یادگیرندگان یکی از مهم ترین اهداف دست اندرکاارن آموزش و پرورش است . آموزش مهارت «حل مسئله» به عنوان یکی از بنیادی ترین مهارتها، اهمیت و جایگاهی ویژه ای دارد . حل مساله د رجریان شکل گیری تفکر و برخورد علمی با موضوع رشد، شماری از تحقیقات ره به خود اختصاص داده است . روش حل مساله یکی از روش های یادرگیی است که هم د رزندگی روزمره و هم در کشف مسائل پیچیده علمی کاربرد دارد . در آموزش و پرورش نیز می توان دانسش آموز را در موضع حل مساله قرار داد . به وحوی که خود را در صحنه واعقی و رویاروی مشکل ببیند و به حل مساله بپردازد . یادگیری از طریق حل مساله نوعی یادگیری فعال و عمیق است و فرد را برای برخورد با تجارب واعقی زندگی آماده می سازد . پژوهش حاضر ه منظور بررسی اثر بخش تدریس به روش حل مساله و تاثیر آن بر میزان پیشرفت تحصیلی، نگرش های آموزشی و یادآوری صورت گرفته است . نتایج به دست آمده نشان داد که بین روش تدریس حل مساله و پیشرفت تحصیلی ارتباط معناداری وجود دارد .

کلیدواژه ها:

اثر بخشی تدریس ، حل مسالهف روش تدریس