نقش دیپلماسی مذاکره در بهبود اقتصاد ایران

در تدوین و هدایت دیپلماسی و سیاست خارجی باید تمامی عوامل مؤثر اقتصادی،سیاسی،امنیتی و فرهنگی سطوح ملی و جهانی را که در واقع، به راحتی تفکیک پذیر نیست،مورد ملاحظه قرار دهد.واقعیت این است که گسترش و دستیابی هرچه بیشتر به منافع ملی، کاهش هزینهها، تضمیناهداف ایدئولوژیک، سیاسی،اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و حتی نظامی - امنیتی کشور نیازمند شناخت و فهم دیپلماسی مذاکره و ضرورت به کارگیری آندر تمامی عرصههای روابط خارجی است.سیاست خارجی یک استراتژی یا یک رشته اقدامات برنامهریزی شده است که تصمیم گیرندگان یک کشور با هدف نیل به اهداف خاصی که برحسب منافع ملی تعریف شدهاند، در مقابل کشورها یا پدیدههای بین المللی دیگر به مرحله اجرا میگذارند. سیاست خارجی مبتنی بر دو عنصر بنیادین و کلیدی است: 1.اهداف و منافع ملی؛ 2.ابزار نیل به اهداف و منابع مذکور.دیپلماسی مذاکره مهمترین راه و ابزار نیل به این اهداف و منافع محسوب میشود.موفقیت یک سیاست خارجی به ویژه از طریق کاربرد دیپلماسی مناسب،زمانی اتفاق میافتد که این سیاست و دیپلماسیمربوط ضمن درک شرایط زمانی و مکانی مبتنی بر ارزیابی دقیق واقعیات جهانی، بین المللی، منطقهای و البته داخل کشور و در ارتباط با دیگر بازیگران نظام جهانی باشد، متناسب با نیازهای دراز مدت و کوتاه مدت باشد،حتی الامکان عاری از تعارضات گوناگون باشد، به وسیله نیروها و عوامل داخلی حمایت شود و از جانب نهادهای بین المللی نیز قابل قبول و تعاملی فرض شود و در نهایت، به وسیله منابع اقتصادی، سیاسی، صنعتی، فرهنگی و استراتژیک کشور تکمیل شود

کلیدواژه ها:

اقتصاد ، منافع ملی ، تجارت بین الملل ، امنیت ملی ، دیپلماسی ، مذاکره