استفاده از ایزوتوپ ها در تخمین میزان سنتز پروتئین میکروبی در نشخوار کنندگان

از پیشرفت های اخیر در تنظیم جیره دام ها دستکاری ترکیب و اجزای جیره به منظور افزایش کمیت و کیفیت پروتئین و انرژی تحویلی در روده کوچک می باشد . که ا ین دو تنها با خوراک هایی با قابلیت عضم و راندمان سنتز پروتئین میکروبی بالا حاصل می شود. در نتیجه اندازه گیری ترکیبات پایانی حاصل از متابولیسم همانند پروتئین میکروبی علاوه بر تولید اسیدهای چرب فرار حائز اهمیت است. میزان تولید پروتئین میکروبی با استفاد ه از مارکرهای داخلی همانند پورین ها یا دی آمینوپملیک اسید و یا الحاق مارکرهای خارجی هانند ایزتوپ پایدار (15N) یا رادیوایزوتوپ ها (32P , 35S) در میکروب ها قابل اندازه گیری اسست. سولفات آمونیوم ، کربنات آمونیوم یا اوره نشان دار شده با 15N در محیط کشت وارد شده و الحاق 15N (با استفاد ه از طیف سنجی جرمی) در بقایای حاصل پس از هضم که ترکیبی از خوراک هضم نشده و پروتئین میکروبی است، اندازه گیری می شود. بطور مشابه ای نمک هایی آمونیومی نشاندار شده با15N نیز می تواند برای تعیین قابلیت هضم در شرایط in vivo به صورت تزریق پیوسته به مدت 7 تا 8 روز در شکمبه مورد استفاده قرار گیرد. 35S نیز همانند 15N می تواند در شکمبه تزریق شود و در پروتئین میکروبی وارد گردد. روش رایج شامل استفاده از Na2 35So4 در شکمبه می باشد، که سولفات 35S- به سولفید 35S- احیاء شده و از طریق de novo وارد سیستین و متیونین و در نتییجه پروتئین باکتریایی می گردد. 32P غیر آلی در فسفولیپیدهای میکروبی الحاق می شود و می تواند به عنوان یک ردیاب عمومی برای باکتری های و پروتوزوآها مورد استفاده قرار گیرد. 32S , 32P به واسطه فعالیت رادیواکتیویته دارای اثرات مضر زیست محیطی هستند . در نتیجه استفاده از رادیوایزوتوپ ها به خصوص 32P برای استفاده وسیع بدون در نظر گرفتن احتیاط و توجه خاص مرتبط با مواد رادیواکتیو توصیه نمی گردد. در نتیجه استفاده از 15N که ارزانتر بوده و اثرات سوء زیست محیطی ندارد بیشتر قابل توصیه می باشد.