افشای اجباری و عدم تقارن در گزارشگری مالی

افشای اطلاعات مالی در گزارشهای مالی به عنوان یک حوزه کلیدی در تحقیقات حسابداری به شمار میرود و در این زمینه تحقیقات دانشگاهی زیادی هم در کشورهای توسعه یافته و هم در کشورهای در حال توسعه انجام شده است. پژوهش حاضر به بررسی میزان افشای اجباری و عدم تقارن در گزارش مالی شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و تعیین عوامل موثر برآن پرداخته است. از اینرو با توجه به ادبیات موضوعی، پنج متغیر شامل عمر شرکت، اندازه شرکت، سودآوری و پیچیدگی شرکت و نسبت داراییهای ثابت مورد بررسی قرار گرفته است. برای آزمون فرضیات از رگرسیون چند متغیره برای شرکتهای نمونه در بازار بورس اوراق بهادار تهران طی سالهای 1386 الی 1392 استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد که رابطه معناداری بین سودآوری و پیچیدگی عملیات شرکت با سطح افشا وجود دارد مقاله به بررسی تقاضا برای قوانین افشا توسط مدیران آگاه و علاقه مند به افزایش قیمت بازار می پردازد . در یک مدل از نفوذ سیاسی، اکثر مدیران قوانین افشایی را انتخاب کرده اند که همه شرکت ها با آن انطباق دارند. در حالت تعادل، عدم تقارن قوانین افشای با سطوح بیشتری از افشای اطلاعات در طی وقایع جانبی رخ می دهد. این عدم تقارن به طور مثبت با اطلاعات مربوط به ارزیابی ها و افزایش سطح اثبات پذیری و عدم اطمینان از اطلاعات مرتبطاست . هم چنین نظریه ارائه دهنده ی مفاهیم در رابطه با افشای اجباری و اجباری در ارتباط با بازه زمانی درونی بودن هر دو کانال است.

کلیدواژه ها:

افشای اجباری ، عدم تقارن ، گزارشگری مالی ، بورس اوراق بهادار