امروزه به طور روز افزون ارزیابی ایمنی به روش احتمالاتی به منظور کامل نمودن روش های یقینی در مطالعات ایمنی سایر صنایع پر مخاطره مورد استفاده قرار می گیرد. این روش با استفاده از اصول قابلیت اطمینان به عنوان ابزاریکارآمد برای تعیین نتایج حوادث ناشی از وقایع آغازگر و تعیین کمی فرکانس وقوع آنها به کار گرفته می شود. این روش به خاطر داشتن نگرش جامع و سیستمی بارها قابلیت خود را در آشکار کردن نقاط ضعف طراحی و عملیاتی اثبات کرده است. نقاط ضعفی که از چشم زبده ترین کارشناسان و مهندسین ایمنی به دور مانده است. این روش نشان داده است که نه تنهابایستی رویدادهای نامطلوب با احتمال کم و پی آمد زیاد را بررسی کرد، بلکه بایستی سناریوهای بد فرجامی که در نتیجه بروز رویدادهای با تبعات کم اما با احتمال زیاد به وجود می آیند را نیز مد نظر قرار داد. برخلاف درک عمومی، اینرویدادهای ظاهراً کم خطر اغلب زیانبارتر از رویداد های اولی هستند. مدیریت ریسک، یک امر مهم و ضروری است که تصمیم گیری ها را بر اساس میزان خطرهای احتمالی انجام می دهد. این سیستم مدیریت به شناسایی، ارزیابی، تجزیه و تحلیل و کنترل ریسک اطلاق می شود. اهداف کلی در
مدیریت ریسک شامل: افزایش احتمال دوام سیستم، کاهش ضرر وزیان، عدم توقف فعالیت های جاری و یا به حداقل رساندن تاخیرات و واکنش سریع به شرایط اضطراری می باشد. مراحل
مدیریت ریسک را نیز می توان: آنالیز شرایط، ارزیابی عوامل خطرزا و ارائه راهکار های کاهشی ریسک بیان کرد. در واقع
مدیریت ریسک شامل بکار گیری روش های ارزیابی احتمالاتی ایمنی در کنار روش های متداول غیر احتمالاتی در شناسائی مخاطرات و تعیین پی آمدها می باشد. در این مقاله به بررسی جامع
مدیریت ریسک با روش ارزیابی احتمالاتی ایمنی که خود شامل بکار گیری روش های ارزیابی احتمالاتی ایمنی دینامیکیDPSA و بروز رسانی شده LPSA در کنار روش های متداول احتمالاتی قدیمی و نیز غیر احتمالاتی در شناسائی مخاطرات و تعیین روند تصمیم گیری آگاه به ریسک ) RIDM ( پی آمدها در صنایع حساس بویژه نیروگاه های هسته ای می باشد، پرداخته شده اس