رابطه نسبت انگشت دوم به چهارم و تستسترون با امادگی عضلانی در پسران نوجوان عشایر خوزستان

اهمیت استعدادیابی در شناخت قهرمانان ورزشی سبب گردید در این پژوهش ارتباط نسبت انگشت دوم و چهارم ( 2 (D:4D وسط تستسترون با شاخص آمادگی عضلانی در دانش آموزان پسر عشایر خوزستان بررسی شود. بدین منظور هشت به یک دانش آموز عشایر با سلامت کامل جسمانی، به صورت تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. در جلسه اول ویژگی های پیکر سنجید شامل سن، قد، وزن و درصد چربی اندازه گیری شد. در جلسه دوم با استفاده از کولیس طول انگشت بافان و چهارم در دست دانش آموز اندازه گیری و سپس شاخص کنونی آمادگی عضلانی به وسیله پرش طول ایستاده اندازه گیری گردید. در جلسه سوم به میزان سه سی سی خون از سیاهرگ بازوی آزمودنی ها در وضعیت ناشتا اخذ شده، تا سطح تستسترون تام با استفاده از کیت الایزا اندازه گیری شود. با بهره گیری از روش های آماری همبستگی ساده پیرسون مشخص شد که همبستگی معنی داری میان نسبت 2 D:4D دست راست ( 0/03=r و 0/8 ) (=p و دست چپ) (0/01 = r - و 0/9 )(p= با آمادگی عضلانی وجود ندارد. در حالی که ارتباط معنی دار مثبتی میان تستسترون ( 0/040 r = و 0/001 ) (p = آمادگی عضلانی مشاهده شد) لذا می توان اظهار داشت که میان قدرت با تستسترون حتی در سنین پیش از بلوغ ارتباط معنی داری وجود دارد. درحالی که این ارتباط میان قدرت با تستسترون پیش زادی مشاهده نگردید. نتایج پژوهش نشان داد که مربیان می توانند در برنامه استعدادیابی در سنین پیش از بلوغ از تست هایی همچون پرش جفت طولی جهت شناسایی دانش آموزان برتر خصوصاً در رشته هایی که به قدرت وابسته اند استفاده نمایند.

کلیدواژه ها:

بلوغ ، تستسترون ، شاخص عمومی امادگی عضلانی ، نسبت انگشت دوم به چهارم