گردشگری هویت شهری و میراث فرهنگی

امروزه گردشگری پدیده ای اجتماعی است و شهرها همانند متنی فرهنگی در ایجاد تجارب و انتقال معانی فردی و جمعی افراد مطرح می باشند ایران کشوری است با جاذبه های گوناگون تاریخی فرهنگی جغرافیایی و وجود اقوام گوناگون با آداب و سنن منحصر به فرد چهره های متفاوتی به این خطه وسعت و قدمت بخشیده است گردشگری این فرصت را برای انسانها به وجود آورده است تا حین لذت از شگفتی های طبیعی و انسان ساخت هم زمان بتوانند در مورد یکدیگر بیاموزند و ضمن آشنایی با فرهنگ یکدیگر تفاوت های یکدیگر را بهتر درک کنند متاسفانه نبود زیر ساخت های فرهنگی مرتبط با مقوله گردشگری و نیز عدم توجه به میراث فرهنگی و هویت شهری باعث بروز رفتارهای نا بهنجار نسبت به گردشگران و نقش پایین این صنعت در ایران گردیده است این مقاله با رویکرد تحلیلی توصیفی به دنبال ارائه راهکارهایی برای ارتقای فرهنگ گردشگری و تعامل فرهنگی مناسب با گردشگران است که این تعامل از طریق کاهش فاصله ی فرهنگی میان بومیان و گردشگران با آموزش های مناسب و تبلیغات موثر و تاثیر گذار تحقق می یابد و نیز گردشگر به دنبال تجاربی موثق و گردشگری تحت تاثیر مولفه های به هم پیوسته هویت شهری بوده که خود متاثر از مولفه های فضای شهری می باشند

کلیدواژه ها:

گردشگری ، هویت شهری و میراث فرهنگی