بررسی وضعیت بهداشت مسکن و ایمنی منازل روستایی شهرستان قزوین

یکی از مهمترین عوامل موثر در بهبود کیفیت زندگی در جوامع انسانی بهداشت مسکن و محل زندگی است. هدف از این مطالع بررسی وضعیت بهداشت مسکن و ایمنی منازل روستایی در شهرستان قزوین در سال 93 بود. جامعه ی آماری این پژوهش 31338 خانوار روستایی واقع در 357 روستای دائمی شهرستان قزوین بود که از مجموع آنها تعداد 20 روستای بالای 20 خانوار به روش خوشه ای و 500 خانوار به صورت تصادفی طبقه ای براساس تخصیص متناسب انتخاب شدند. شاخص های بهداشتی ایمنی مساکن مورد بررسی با چک لیست های استاندارد مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که 90/4% مساکن روستایی بیش از 70m2 زیر بنا داشنتد 45/2% ساختمان ها از مصالح نامرغوب (خشتی 24/2%، بلوکی 17/2% و چوبی 3/8%) ساخته شده بودند. بیش از 95 % از خانوارها به آب آشامیدنی سالم و از طریق انشعاب خصوصی در منزل دسترسی داشتند. 88/6% خانوارها زباله خود را به روش بهداشتی جمع آوری و دفع می کردند. 63/2% خانوارها فاضلاب و 56/4 خانوارها فضولات دام خود را بصورت غیربهداشتی در انهار و معابر و دفع می کردند. بیش از 65 % خانوارها از نظر پارامترهای مختلف بهداشت مسکن (کف، دیوارها، سقف، نوراتاق ها، حمام و توالت) از وضعیت مناسب و بهداشتی برخوردار بودند. از نظر ایمنی نیز اتاقها با 76/2% وضعیت ایمنی مطلوب و حمام منازل با 52/4% ایمنی ضعیف و سایر بخش های منزل نیز ایمنی متوسط به بالایی داشتند. مطالعه انجام شده بهبود نسبی و روند رو به رشد وضعیت بهداشت مسکن و ایمنی منازل روستایی شهرستان قزوین را نشان داد هر چند هنوز تا وضعیت مطلوب فاصله زیادی وجود دارد. پیشنهاد می گردد ضمن توسعه طرح مسکن روستایی نظارت بر ساخت و ساز مساکن روستایی اقدامات جدی در زمینه بهسازی محیط از نظر دفع فاضلاب و فضولات دامی نیز صورت پذیرد.

کلیدواژه ها:

بهداشت مسکن ، ایمنی منازل ، مسکن روستایی ، شهرستان قزوین ، بهسازی