پایش چکونگی توسعه کلان شهرها بر اراضی پیرامونی و آثار و نتایج ناشی از آن مطالعه موردی شهر مشهد

اطلاع از چگونگی توسعه شهرها بر اراضی پیرامونی به خصوص اراضی پرشیب مرتفع و مستعد از نظر کشاورزی و مدیریت آن یکی از دل مشغولی های اصلی مدیران شهری در دنیای امروزی است به همین منظور این بررسی در نظر دارد پایش تغییرات کاربری اراضی مشهد و پیرامون آن را در طی قریب به 30 سال مورد تحقیق قرار دهد تا از این طریق درک کنش های متقابل بین انسان و پدیده های طبیعی و تصمیم گیری بهینه درباره مدیریت سرزمین امکان پذیر گردد داده های مرد نیاز این بررسی از تصاویر ماهواره ای سالهای 1987،2001و2014 ماهواره لندست اخذ شده است داده های مورد نظر با استفاده از روش های موجود به خصوص روش تفسیر بصری به کلاسهای مختلف تقسیم بندی شده و از این طریق ارتباط میان تغییرات کاربری سرزمین با مولفه های توپوگرافی متعدد تعیین گردید نتایج نشانگر آن بود که با وجود آن که تغییرات کاربری در بین کلاس های مختلف اهمیت و جایگاه بالایی را به خود اختصاص می دهد اما توسعه شهر مشهد و بلعیده شدن قریب به 20 هزار هکتار از اراضی مستعد کشاورزی و به خصوص در ارتفاع بین 600تا1800 متری که در شیب 12تا8 درصد قرار داشته اند بیشترین صدمات اقتصادی زیست محیطی و حتی اجتماعی رابر مناطق پیرامونی بر جای گذاشته است این در حالی است که در طی همین مدت شهر در شیب های بیش از 12 تا 65 درصد اگرچه با روندی کند اما در حال توسعه بوده و این امر نشانگر آن است که آسیب پذیری شهر از این نقطه نظر هم قابل توجه می باشد

کلیدواژه ها:

توسعه شهری ، حذف اراضی کشاورزی ، اراضی پر خطر ، مشهد