بررسی الگوهای پایدار در معماری سنتی ایران(خانه های اقلیم گرم و خشک)

پایداری یعنی تعادل و دوام، در معماری سنتی با استفاده از تدابیر و الگو هایی در ساخت و ساز با امکانات حداقل به حداکثر استفاده دست یافته بودند که اکنون به معماری پایدار معروف گردیده است و از دغدغه های انسان پیشرفته می باشد تکنولوژی قبل از هر چیز باعث آلودگی و هدر دادن منابع طبیعت گردید و انسان را به مخاطره انداخت انسان با مروری از گذشته پاک تصمیم گرفت این تکنولوژی را در جهتی هدایت کند که مغایر با نیاز های زیستی بشر نباشد و راه کارهایی را اندیشید و ان را معماری پایدار نامگذاری نمود که تا حدود زیادی ریشه در افکار گذشته بشر دارد و در دهه اخیر مورد توجه جوامع بین المللی قرار گرفته است همزیستی با شرایط طبیعی اقلیمی مبدل به یکی از مهمترین تدابیر در معماری و شهرسازی شده و معماران شهر سازان را ملزم به رعایت اصول و قواعد خاصی در زمینه ساخت و ساز گردانیده است معماری سنتی ایران چه در بخش مسکونی و چه در بخش وسیع تری به نام شهر، دارای ویژگی های منحصر به فردی است که ضمن توجه به مسائل زیباشناختی و حفظ محیط زیست پاسخگوی شرایط اقلیمی هر منطقه نیز بوده است فنون و قواعد به کار رفته در این معماری، بسیاری از مفاهیم نوین در عرصه معماری پایدار را در متن خود دارد هدف از نگارش این مقاله بررسی الگو های پایداری در معماری سنتی ایران در اقلیم کویری میباشد روش تحقیق توصیفی تحلیلی، جمع اوری اطلاعات کتا بخانه ای اعم از کتاب، رساله، مقالات و سایت ها میباشد

کلیدواژه ها:

الگوهای پایداری ، معماری سنتی ایران ، اقلیم گرم وخشک