طراحی و ساماندهی پیاده راه خیابان فردوسی سنندج مبتنی بر ارزش های فرهنگی و اجتماعی

پیاده روی را می توان مهمترین امکان برای مشاهده مکان ها، فعالیت ها و احساس شورو تحرک زندگی و کشف ارزش ها و جاذبه های نهفته در محیط دانست. این ارزش دارای اهمیت اساسی در ادراک هویت فضایی، احساس تعلق به محیط و دریافت کیفیت های محیطی است. از این رو طراحی فضای پیاده مدار شهری مناسب، فعال و زنده به عنوان یکی از اهداف راهبردی ارتقای کیفیت محیط در صدر کار برنامه ریزان و طراحان قرار داشته است. خیابان فردوسی در بافت مرکزی و تاریخی فرهنگی شهر سنندج واقع شده که عملکرد تجاری بدنه های مجاور آن موجب شکل گیری فضایی پرتردد و پرازدحام در این راستا گردیده که فراموشی بسیاری از ارزش های فرهنگی تاریخی و اجتماعی این محور را به دنبال داشته است در این مقاله مطالعه وضعیت موجود و شناخت ویژگی های خیابان و تجزیه و تحلیل آن و قیاس با نمونه های موفق دنیا انجام شده تا بتوان ضمن تلفیق کالبد و محتوا تمهیدات ایجاد فضای شهری سرزنده پویا و مطلوبی را با حذف مسیر سواره و پیاده مدار کردن آن در محدوده آتی خیابان فراهم نماید. خروجی این طراحی تلفیقی طرحی است که بر اساس چسم انداز پروژه گردیده است و در صورت اجرای آن محور را به فضای شهری مطلوبی برای تعاملات اجتماعی و فرهنگی ارائه گردیده است و در صورت اجرای آن محور را به فضای شهری مطلوبی برای تعاملات اجتماعیی و فرهنگی ساکنان تبدیل خواهد نمود و آن را به عنوان بخشی از استخوان بندی تاریخی در هسته مرکزی شهر مرکز اجتماعی و فرهنگی شهر و یکی از دروازه های ورود به باقت قدیمی و عاملی برای جذب گردشگران حفظ خواهد نمود.

کلیدواژه ها:

خیابان فردوسی سنندج ، پیاده راه ، بافت تاریخی فرهنگی ، ارتقاء کیفیت