اکوتوریسم پایدار با تاکید بر حفظ محیط زیست و منابع طبیعی

گردشگری از قدیم با انگیزه های متفاوت صورت می گرفته است. بوم گردی سبب رشد شخصیت و ارتقاء معرفت از فرهنگها میگردد. از جمله شاخه های گردشگری، اکوتوریسم است که از دهه 1970 وارد ادبیات جهان شده و هر سال هم در مقایسه با گردشگری دو برابر رشد دارد و به معنای سفرهای مسوولانه و هدفمند به طبیعت است. در میان گزینه های مختلف گردشگری، بوم گردی با حفظ محیط زیست، التزام به توعه جوامع و احترام به ویژگیهای فرهنگی از جمله گزینه هایی است که بیشترین سازگاری با مفهوم پایداری را دارد. از ابعاد اکوتوریسم می توان دامنه نوردی، توریسم کوچ، طبیعت درمانی، ورزشهای ساحلی، شکار و ... و از جاذبه های طبیعی کشور به قله های مرتفع ، دریاچه ارومیه، جنگلهای شمال، رودخانه ها، آبهای معدنی و ... اشاره نمود، حفظ تنوع زیستی، مشارکت در تامین رفاه اجتماعی از اهداف اکوتوریسم می باشد، همچنین کمک به اقتصاد محلی و ترویج فرهنگ زیست محیطی از اثرات مثبت اکوتوریسم و آلودگی، تخریب محیط و نابودی گونه های جانوری و گیاهی از اثرات منفی آن می باشد. برای حفظ اکوتوریسم پایداری آن بایستی مد نظر باشد که با سازماندهی، برنامه ریزی درست، مشارکت مردم محلی و آموزش می توان به آن رسید. در این مقاله سعی شده است با بررسی اکوتوریسم پایدار و مفاهیم آن، دور نما و موانع موجود بررسی و راهکارهای مناسب ارائه گردد

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، توسعه پایدار ، محیط زیست و منابع طبیعی پایدار