معماری و بحران هویت شهری

سالهاست که دانشمنـدان، محققان، فلاسفه، نویسندگان، طراحان شهری و محیطی و معمـاران در تعریف و بیـان ماهیـت و خصوصیـات «هویت» رسـاله ها و مطالب زیـادی نوشته اند، بخصوص از دهه 1960 به بعد در مقایسـه با نیـم قرن قبـل از آن حجـم این مطالعـات گسترش یافته و از مضمون های فلسفی و ادبی به نمونه ها و مدل های تجربی راه یافته است.ایموس راپوپورت در تحلیل و شناخت «هویت» در طراحی محیط چنین اظهار نظر می کند :« ...به طور کلی محیـط را می توان به صورت یک سـری روابـط بین اشیاء و اشیاء ، بین اشیاء و انسان و بین انسان و انسان تعریف نمود.این روابط دارای یک نظام و استخوان بنـدی خـاص خود است، و به هیـچ وجه ترکیـب دو چیز بطـور اتفاقی نیست . اشیـاء و انسان در درجـات مختلفی از جدا بودن در فضا قرار داشته و از طریق فضا نیز بهم مربوط می شوند. » (نوفل ،1388 )فرهنگ معاصر با کسب مجوز از قواع مدرنیته ، به الگوی بارز بهره برداری صرف جهان طبیعی مبدل شده است . اینک ما در جهانی زندگی می کنیم که در آن ؛ همه چیز با شتاب در حال تغییر است و این تغییر شتابان ، بسیاری از مسائل پذیرفته شده و به ظاهر قطعی را نیز دستخوش تغییر نموده و در مسیری با سرنوشتی نامعین هدایت می کند. هویت انسان در حال تخریب و حرکت در مسیری هولناک است . (رجائی ؛1384)