کار بست مدل های نظام ملی مدیریت نوآوری در ارتقای شاخص های نوآوری واثر بخشی سازمانی

تغییر وتحولات دریک کشور ونیزمیزان کارآیی شرکتهای درگیررقابت درعرصه تجارت بین المللی کالاها وخدمات صرفا بستگی به عملکرد بخش تحقیق وتوسعه آنها نداردبلکه به نحوه مدیریت وسازماندهی منابع موجود درسطح شرکتی وملی بستگی دارد. نظام ملی مدیریت نواوری نظامی است که درآن بخش خصوصی دولتی ، دانشگاه ها ومراکز علمی وهمچنین موسسات دولتی برای نیل به هدف یکسانی که همانا تولیدعلم وفناوری بومی می باشند بایکدیگر به تعامل می پردازند یابعبارت دیگر مجموعه ای ازنهادهای مجزااست که بصورت انفرادی یامشترک درامرتوسعه وگسترش فناوریهای جدیدفعالیت می کنند وچارچوپپی رافراهم می کنند که دولتها درآن چهارچوپ بتوانند درزمینه فرایند نوآوری سیاستگذاری نموده و آنها را به مورداجرا بگذارند. ماهیت چنین تعاملی که اهدافی چون ابداع، حمایت، تامین مای ویانظارت برعلوم وفناوریهای جدیدرادنبال می کند می تواند فنی ، تجاری ، حقوقی واجتماعی ومالی باشد. بادرنظرگرفتن جنبه های مختلف نظام های مدیریت نوآوری ، میتوان طرح کلی چارچوپ های جدید مدیریت نوآوری که باهدف تببین وشناسایی خلاءها وچالشهای موجود ونیزارتقای رقابت پذیری ملی تدوین شده است راطراحی نمود هدف این مقاله ارائه تعریفی ازنظام ملی مدیریت نوآوری ومعرفی مجمل مدلهای مختلف آن جهت ارتقای شاخصهای نوآوری وافزایش ظرفیت تولید درکشور می باشد.

کلیدواژه ها:

نوآوری ، نظام ملی مدیریت نوآوری ، شاخص های نوآوری ، تولیدملی