بررسی آزمایشگاهی تاثیر افزودن نانوذرات به هیدروژلهای بر پایه آکریل آمید موجود در گل حفاری جهت ازدیاد برداشت نفت از مخازن

در این پژوهش، تاثیر استفاده از نانوذرات بر هیدروژل های بکار گرفته شده در گل حفاری، بر ازدیاد برداشت از مخازن نفتی مورد مطالعه قرار گرفت. آکریل آمید و اکریلیک اسید به عنوان مونومر، پلی اتیلن گلایکول به عنوان پلیمر پایه، متیلن بیس آکریل آمید به عنوان شبکه ساز، پتاسیم پرسولفات به عنوان آغازگر، تترا متیل اتیلن دی آمین به عنوان شتاب دهنده و نانوذرات خاک رس مورد استفاده قرار گرفتند. از هیدروژل های ساخته شده با مقادیر مختلفی از نانوذرات خاک رس در دو محلول آب نمک و آب خالص آزمون تورم به عمل آمد که نتایج قابل توجهی را دربرداشت، این نتایج نشان داد که در جذب آب خالص و یه تبع آن جذب آب بیشتر از مخازن، هیدروژل نانوکامپوزیتی حاوی 2%درصد از خاک رس بیشترین مقدار جذب را داشته و 180%بیشتر از هیدروژل بدون نانوذرات خاک رس، توانایی جذب دارد. همچنین این نتایج برای آب نمک نیز صادق بود با این تفاوت که زمان تعادلی برای جذب آب افزایش یافت. همچنین برای مطالعه تاثیر استفاده از نانوذرات و هیدروژل بر گل حفاری، ویسکوزیته مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاکی از افزایش ویسکوزیته پس-کاهشی هیدروژل های حاوی مواد نانوکامپوزیتی نسبت به هیدروژل های معمولی بود

کلیدواژه ها:

هیدروژل نانوکامپوزیتی ، آکریل آمید ، ازدیاد برداشت ، گل حفاری