فرآوری مناسب خوراک به منظور افزایش بازدهی پروتئین خوراک در تغذیه نشخوارکنندگان

پروتئاز و دآمیناز میکروب های شکمبه سبب تبدیل پروتئین مواد خوراکی به پپتیدها، اسیدهای آمینه و نیتروژن آمونیاکی درشکمبه می گردند. در مورد خوراک هایی مانند کنجاله سویا که تجزیه پروتئین بالایی در شکمبه دارند بایستی شرایط مقاومتپروتئین خوارک به این آنزیم ها صورت گیرد. زیرا بالا بودن فعالیت میکروبهای تجزیه کننده پروتئین سبب افزایش نیتروژنآمونیاکی در شکمبه و کاهش بازدهی می گردند. از طرف دیگر در برخی از مواد خوراکی مانند سورگوم و ذرت قابلیت دسترسیپروتئین برای تجزیه میکروبی در شکمبه پایین است. برخی از روش های فرآوری مانند استفاده از ترکیبات شیمیایی مانندلیگنوسلولز، حرارت دادن، ماکرونیزاسیون و اکسترود کردن سبب کاهش تجزیه پذیری پروتئین در شکمبه می گردند. از طرفدیگر روش های فرآوری مانند فلیک کردن و غلطک زدن با بخار سبب افزایش تجزیه پروتئین در شکمبه می گردد. با توجه بهوجود تاثیر متفاوت این دو دسته از فرآوری های در مورد متابولیسم شکمبه ای نیتروژن، به منظور حصول حداکثر نتیجه نوعفرآوری انتخاب شده برای خوراک های متفاوت بستگی به ماهیت پروتئین خوراک خواهد داشت. بنابراین بسته به نوع پروتئینخوراک نوع فرآوری اعمال شده بایستی سبب کاهش یا افزایش سرعت و نرخ تجزیه در شکمبه گردد.

کلیدواژه ها:

عبوری کردن پروتئین ، شکمبه ، اسیدهای آمینه