بررسی عددی اتصال گوشه ترکیبی و مقایسه آن با اتصالات رایج بتنی

مدتی است که اهمیت اتصال تیر به ستون برای طراحان روشن تر شده و محققین بسیاری تحقیقات خود را در این زمینه آغاز کرده اند. اهمیت اتصال تیر به ستون از آن جهت است که اتصال نقطه ای است که دارای تمرکز نیرو و همچنین سختی زیادی می باشد و به همین دلیل در هنگام زلزله تحت نیروهای بزرگی قرار می گیرد و در نهایت خرابی در اتصال منجر به خرابی کل سازه می گردد. چند دهه ای است که به منظور ارتقاء عملکرد سازه به خصوص برای سازه های بلند طراحان به سراغ سیستم های نوینی تحت عنوان سیستم های ترکیبی رفته اند که با استفاده از مزایای بتن در کنار فولاد دستیابی به انتظاراتی که از یک اتصال می رود، ساده تر شده است. نکته اصلی، در توجه به جزئیات بندی اتصال مورد نظر برای توانایی انتقال کامل نیروها و لنگرها بین تیرها و ستون ها می باشد در این تحقیق به بررسی رفتار و عملکرد اتصال ترکیبی تیر فلزی به ستون بتنی دارای دیافراگم محیطی و ورق میان گذر، به صورت عددی و با استفاده از نرم افزار اجزای محدود آباکوس پرداخته شده است. نتایج نشان می دهد که وجود دیافراگم محیطی در اتصالات ترکیبی منجر به کاهش خسارت های فشاری و کششی بتن گردیده و حدود 12 درصد نیروی قابل تحمل اتصال را به خود اختصاص می دهد. همچنین وجود دیافراگم شکل پذیری و سختی اولیه و نهایی و انرژی جذب شده اتصال را به ترتیب به میزان 13% ، 26/33% ، 11/11% ، 16/17% نسبت به اتصال فاقد دیافراگم افزایش می دهد.

کلیدواژه ها:

اتصال ترکیبی ، عملکرد سازه ، دیافراگم محیطی ، انرژی جذب شده ، سختی اتصال