پاسخ های کمی و کیفی گیاه دارویی ترخون (.Arttemiisiia dracuncullus L) به تلقیح قارچ مایکوریزا (Gllomus iinttraradiices) و تنش شوری

مقدمه: گیاه دارویی ترخون (Artemisia dracunculus) از خانواده Compositae می باشد که اهمیت بالایی در صنایع دارویی، غذایی و طب سنتی دارد. قارچ مایکوریزا گلوموس اینترارادیسس (Glomus intraradices) به عنوان یک کود بیولوژیک مهم و همزیست با گیاهان می تواند موجب تحمل گیاهان به تنش های محیطی گردد. هدف از تحقیق: ارزیابی اثر متقابل تلقیح قارچ مایکوریزا و تنش شوری بر روی خصوصیات مورفوفیزیولوژیکی و میزان اسانس ترخون بود. روش بررسی: این تحقیق در گلخانه تحقیقاتی پژوهشکده گیاهان دارویی به صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی اجرا گردید. فاکتور اول در دو سطح شامل تیمار تلقیح و عدم تلقیح قارچ مایکوریزا و نیز فاکتور دوم، تیمار تنش شوری در پنج سطح (شامل 2، 4، 6 و 8 دسی زیمنس بر متر) که در مجموع با 10 تیمار و 3 تکرار به اجرا درآمد. نتایج: بررسی نتایج جدول تجزیه واریانس نشان داد که اثر متقابل تیمار تلقیح قارچ مایکوریزا و تیمار تنش شوری بر روی صفات مورفوفیزیولوژیکی شامل قطر ریشه، تعداد ساقه فرعی بوته، وزن خشک ریشه، ساقه، برگ و اندام هوایی در سطح آماری 1% و تعداد برگ بوته و عرض برگ در سطح آماری 5% معنی دار، اما بر روی خصوصیات قطر ساقه و طول ریشه معنی دار نبود. همچنین بیشترین میزان اسانس در تیمار عدم تلقیح قارچ مایکوریزا و شاهد شوری به مقدار 1/15 درصد و بالاترین میزان Methyl chavicol در تیمار تلقیح قارچ مایکوریزا و شاهد شوری حاصل شد. نتیجه گیری: به طور کلی نتایج حاصل از اثرات متقابل تیمار تلقیح قارچ مایکوریزا و تنش شوری نشان داد که تیمارهای تلقیح قارچ مایکوریزا و شاهد شوری و نیز عدم تلقیح قارچ مایکوریزا و شاهد شوری به ترتیب بیشترین وزن خشک اندام هوایی و میزان اسانس را داشته اند.

کلیدواژه ها:

، Artemisia dracunculus مایکوریزا ، تنش شوری ، اسانس ، خصوصیات مورفوفیزیولوژیکی