تأثیر عصارهی هیدروالکلی گیاهان دارویی اسطوخودوس، گل راعی و چز کوهی بر روی Streptococcus pyogenes عامل آماس باکتریایی گلو
محل انتشار: همایش بین المللی پژوهش های کاربردی در کشاورزی
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 6,204
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ICARA01_353
تاریخ نمایه سازی: 20 دی 1394
چکیده مقاله:
امروزه درمان طبیعی بیماری با استفاده از مواد دارای منشأ گیاهی از اهمیت زیادی برخوردار می باشد و با توجه بهمقاومت روز افزون باکتری های بیماری زا نسبت به داروهای آنتی بیوتیک، محققان در پی یافتن ترکیبات و داروهایجدید به خصوص داروهای گیاهی به عنوان جایگزی آنتی بیوتیک های غیر مؤثر هستند و با توجه به این که گیاه اسطوخودوس، گل راعی و چزکوهی بر روی بعضی از باکتری ها اثر ضد میکروبی دارند، لذا این مطالعه با هدف تعیین خواصفیتوشیمیایی و اثرات ضد میکروبی این گیاهان انجام پذیرفت. در این مطالعه ی مداخله ای آزمایشیگاهی عصاره ی گیاهان موردنظر با اتانول و آب عصاره گیری و سپس تغلیظ و جهت آزمون میکروبی استفاده شد. تعیین MIC و MBC به روش براث ماکرو دایلوش وسوسپانسیون باکتریایی معادل کدورت لوله 0/5 مک فارلند در محیط TSB استفاده شد. فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره های مختلف با اسیتفاده از روش DPPH و ترکیبیات فنیولی، فلاونولی وفلاونوئیدی با استفاده از روش رنگ سنجی فولی سیکالچو و استاندارد گالیک اسید تعیین شد. نتایج بررسی اثر ضد میکروبی نشانداد که عصاره ی هیدروا لکلی گل راعی و چزکوهی به ترتیت بیشتری و کمترین اثر بازدارندگی را بر باکتریاسترپتوکوکوس پیوژنزداشته و عصاره ی هیدروالکلی اسطوخودس فاقد اثر ضد میکروبی علیه باکتری مورد مطالعه بود.نتایج این تحقیق نشان می دهد که ممکن است بتوان از عصاره ی هیدروالکلی گل راعی و چز کوهی در کنترل باکتریاسترپتوکوکوس پیوژنز استفاده کرد، که البته کاربرد بالینی این گیاهان نیازمند مطالعات بیشتری می باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
الهه آل ابراهیم دهکردی
گروه گیاهان دارویی، دانشکده کشاورزی، عضو باشگاه پژوهشگران جوان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، شهرکرد، ایران
عاطفه مرادی تافچی
گروه فیزیولوژی جانوری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، شهرکرد، ایران؛
محمود رفیعیان کوپایی
مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، شهرکرد، ایران؛ (مولف مسئول)
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :