فعالیت ضد قارچی اسانس گشنیز علیه بایسوکلایمیس فولوا در محیط کشت و سس گوجه فرنگی

برخی گیاهان دارویی دارای روغن های فراری هستند که خاصیت ضد میکروبی و ضد قارچی علیه پاتوژن ها دارند. در این مطالعه فعالیت ضد قارچی ترکیب اسانس های گشنیز و دارچین در محیط کشت و سس گوجه فرنگی بررسی شد. بدین منظور حداقل غلظت بازدارندگی اسانس گشنیز با روش میکرودایلوشن تعیین شد. سپس در غلظت های مختلف با اسانس دارچین مخلوط و بهترین ترکیبی که از نظر ارگانولیتیک پذیرش بالاتری داشت، انتخاب و به سس گوجه فرنگی افزوده تا اثر ضد قارچی آن در طول 2 ماه انبارداری در دمای 0/5±30 درجه سانتیگراد با نمونه شاهد و نمونه حاوی بنزوات سدیم مورد مقایسه قرار گیرد. نتایج حاصل از آنالیز آماری نشان داد که از نظر فاکتورهای طعم و بو بین تیمار ترکیبی ppm800 گشنیز و ppm250 دارچین با نمونه شاهد (فاقد اسانس) در سطح احتمال یک درصد تفاوت معنی داری نیست. نتایج حاصل از آنالیز آماری بیان می کند که اثر زمان، بازدارنده های مختلف و نیز اثر متقابل آنها بر رشد قارچ در سطح احتمال 0/001 درصد معنی دار است. اسانس گشنیز در غلظت ppm800 به طور میانگین حدود 40 درصد و تیمار ترکیبی گشنیز و دارچین حدود 90 درصد از رشد قارچ در طول مدت انبارداری جلوگیری کرده اند. بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که اسانس دارچین و گشنیز می تواند به عنوان یک نگهدارنده طبیعی و ضد قارچی مناسب در مواد غذایی استفاده شود.

کلیدواژه ها:

اسانس گشنیز دارچین ، بایسوکلایمیس فولوا ، سس گوجه فرهنگی