سنجش قابلیت پیادهمحوری درفضای شهری ازمنظرکیفیت شاخص عملکردی ـ فعالیتی نمونه موردی: هسته مرکزی شهرقائمشهر

زمانی عابرپیاده نگهدارنده و حافظ سکونتگاه ها بود وامروز هم اگراین امکان به اوداده شود بازاین وظیفه را انجام میدهد اما به شرطی که عامل نابود کننده ساختاردرسیستم های ترافیکی ازآن دور نگهداشته شود و یاحداقل تحت کنترل دراید بدین ترتیب عابرپیاده باید بتواند درتمام محدوده سکونتگاه مطمئن بدون مشکل و راحت امدوشد کند درشبکه ترددی موجود اتومبیل بزرگترین مزاحم برای پیاده محسوب میشود جذابیت مسیرهای پیاده به علت وجود اتومبیل چه پارک شده و چه درحال حرکت صدمه دیده است و به مرور که فضای امدوشد سواره عریض تر می شود ابعادانسانی خود را ازدست داده پرسروصدا وشلوغ میشوند درمقاله حاضر به بررسی کیفیت پیاده راه ازبعد شاخص عملکردی ـ فعالیتی که از6زیرشاخص تشکیل شده پرداخته شده است متدپژوهش روش کتابخانه ای و میدانی بوده و ازابزار پرسشنامه برای جمع اوری اطلاعا استفاده گردیده است همچنین به دلیل نامشخص بودن تعداددقیق جامعه اماری تعداد 384 نمونه براساس جدول جرسی و مورگان انتخاب و به روش تصادفی ساده مورد پرسشگری مستقیم قرارگرفتند برای ازمون فرضیه پژوهش ازنرم افزار spssاستفاده شده و نتایج پژوهش نشان میدهد که سطح کیفی شاخص عملکردی ـ فعالیتی درهسته مرکزی شهر بسیارپایین بوده و ازنظر پاسخگویان نامطلوب ارزیابی شده است

کلیدواژه ها:

پیاده محوری ، کیفیت محیط ، شاخص عملکردی ـ فعالیتی ، شهرقائمشهر