بومی سازی و معماری پایدار مجتمع های مسکونی با بهره گیری از نشانه های معماری سنتی (اقلیم معتدل و مرطوب)

اثرات زیست محیطی و توسعه پایدار امروزه بحث برانگیزترین مبحث معماری هستند. به طور کلی معماری پایدار را می توان معماری دانست که نسبت به ویژگی ها و شرایط محیطی، مکانی پاسخگو بوده و کمترین صدمات را به محیط زیستبزند. در واقع معماری که در خانه های سنتی دیده می شود، در عین پایدار بودن در هماهنگی کامل با محیط زیست می باشد. شیوه زندگی که بر اساس فرهنگ و آداب و رسوم مردم ساکن یک شهر شکل گرفته و الگوی سکونت به دست آمدهاز آن یکی از مبانی شکل گیری معماری مسکن بومی است. هدف اصلی مقاله پرداختن به نظام سکونت گذشته ی اقلیممعتدل و مرطوب با بررسی تعدادی از خانه های تاریخی شهر ساری و احیاء نشانه های فراموش شده در خانه های مسکونی، جهت ارائه الگویی مناسب برای تدوین اصول و معیارهای طراحی مسکن جدید در اقلیم یاد شده است. نتیجهبررسی انجام شده نشان می دهد اقلیم و فرهنگ از مهم ترین عوامل تاثیر گذار در شکل گیری کالبد مسکن بومی هستند.عواملی همچون جهت گیری ساختمان ها، استفاده از ایوان، نورگیرها و پنجره ها، حیاط های پیشین و پسین، پوشش گیاهی خاص منطقه معتدل و مرطوب ....هویت بخش، و بسیار کاربردی بوده اند

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، معماری پایدار ، معماری سنتی ، اقلیم معتدل و مرطوب